Przypomnijmy, jakie są założenia „zamrożonej” ustawy o likwidacji OFE. Opcja bierna, czyli automatyczna, to przeniesienie zgromadzonych na koncie OFE składek na konto IKE, za co trzeba byłoby oddać 15 proc. tzw. opłaty przekształceniowej. Opcja czynna, czyli na wniosek, oznacza, że oszczędności w OFE zostałyby w całości zapisane na koncie ubezpieczonego prowadzonym w ZUS. Innymi słowy, miałyby zasilić fundusz emerytalny i powiększyć w przyszłości comiesięczną wypłatę emerytury.

Plusem pierwszej opcji ma być to, że środki ulokowane w IKE będą prywatne, a zatem podlegające dziedziczeniu. Innymi słowy – nie przepadną w razie naszej śmierci. W przypadku wyboru ZUS-u, plusem może być coroczna waloryzacja kapitału emerytalnego, która w ostatnich latach była korzystna, chociaż w tym roku spadła z około 9 procent do ponad 5 procent.

Dlaczego ten projekt nie wszedł wżycie, choć przecież trafił już do Sejmu? Okazuje się, że zapowiedź zwolnienia emerytów z podatku PIT do wysokości 2,5 tys. zł miesięcznej emerytury, zawarta w Polskim Ładzie, stoi w sprzeczności z argumentacją za wprowadzeniem 15-procentowej opłaty przekształceniowej w przypadku wyboru IKE.

Nie ma co ukrywać, że rząd bardzo liczył na pieniądze uzyskane z tej opłaty, argumentując jej wprowadzenie faktem, że wybór opcji drugiej, czyli ZUS-u, będzie w przyszłości skutkował koniecznością zapłaty podatku. Zatem, aby zachować równowagę pomiędzy opcjami, miała być wprowadzona opłata przekształceniowa. Tymczasem likwidacja podatku PIT dla emerytów, ogłoszona w Polskim Ladzie, obaliła ten argument.