Łodzianka Maria Kwaśniewska-Maleszewska, brązowa medalistka olimpijska z 1936 r.

15 sierpnia 1913 w Łodzi urodziła się Maria Kwaśniewska-Maleszewska, lekkoatletka, koszykarka, siatkarka, brązowa medalistka olimpijska z 1936 r., uczestniczka ruchu oporu. Debiutowała w łódzkim Harcerskim Klubie Sportowym, w latach 1927–1938 reprezentowała ŁKS. Największym jej sukcesem było zdobycie brązowego medalu olimpijskiego w rzucie oszczepem podczas Igrzysk w Berlinie 1936. Przywiozła stamtąd zdjęcie. Nie przypuszczała, że to zdjęcie uratuje życie wielu Polakom. Na fotografii widać dziewczynę w dresie z polskim godłem. Obok stoją dwie Niemki, a w środku Adolf Hitler.

15 sierpnia 1920 w bitwie pod Radzyminem w wieku 25 lat zginął Stefan Pogonowski, oficer i poeta, porucznik piechoty Wojska Polskiego, podczas wojny polsko-bolszewickiej dowódca I batalionu 28 Pułku Strzelców Kaniowskich "Dzieci Łodzi". Pośmiertnie awansowany do stopnia kapitana. Dwukrotny kawaler Orderu Virtuti Militari. Urodził się w majątku Domaniew w pow. poddębickim, w rodzinie ziemiańskiej. Po ukończeniu gimnazjum w Łodzi wybrał karierę wojskową.

15 sierpnia 1920 pod Radzyminem w wieku 25 lat zginął Stefan Pogonowski

Gen. Lucjan Żeligowski wspominał, że atak pod Radzyminem w nocy z 14 na 15 sierpnia 1920 przez batalion ciężkich karabinów maszynowych pod dowództwem Pogonowskiego doprowadził do przełamania sytuacji na froncie: "Słaby batalion nie czekając godziny ogólnego natarcia, atakował punkt, który – jak się później okazało – stanowił najczulsze miejsce armii rosyjskiej, centrum głównej arterii nieprzyjacielskiego ruchu naprzód. (...) w tym miejscu odwróciła się karta wojny, nastąpił przełom psychiczny u nas i u Rosjan (...) Pogonowski, wiedziony nadzwyczajnym instynktem, rozpoczął zwycięstwo 10. dywizji i 1.armii na przyczółku warszawskim… i zginął".

Tłumy łodzian modlą się na pl. Wolności o ocalenie Ojczyzny atakowanej przez Armię Czerwoną

15 sierpnia 1920 łodzianie zebrali się tłumnie na pl. Wolności i wznosili błagalne modły o ocalenie Ojczyzny zagrożonej Armią Czerwoną. Mieszkańcy Łodzi złożyli wtedy ślub budowy kościoła wotywnego, jeśli Bóg da zwycięstwo. Jeszcze w 1920 r. zapadła decyzja o budowie świątyni maryjnej przy ul. Łąkowej 42. Poświęcenie kamienia węgielnego nastąpiło 15 sierpnia 1926. Nowy kościół, choć jeszcze nieukończony, został oddany do użytkowania w 1929 r. Budowę zakończono w 1938. Wieżę z dwoma dzwonami postawiono w 1950 r.