21 sierpnia 1825 komisarz przemysłu woj. mazowieckiego Tykel nie bacząc na to, że w sąsiednim Konstantynowie jego dziedzic Mikołaj Okółowicz-Ostoja uprawiał już len, obsiewając nim zagony o długości jednego staja każdy, wydał instrukcje dla przybywających do Łodzi prządków lnu. Każdy osadnik, z reguły biedny imigrant z Czech i Niemiec, otrzymywał przydział 3 morgów gruntu i domek na koszt rządu oraz był zobowiązany do obsiania pół morgi lnem, a także wyrobienia 100 sztuk przędzy lnianej w ciągu roku.

21 sierpnia 1825 wydano instrukcje dla imigrantów z Czech i Niemiec przybywającycych do Łodzi

Ze względu na liczne przywileje liczba osadników w Łodzi w 1830 r. urosła do 196. Przedsięwzięcie ostatecznie poniosło jednak fiasko. Uprawa lnu okazała się nieopłacalna, kontrakty nie były realizowane ani pod względem jakości, ani ilości wytwarzanej przędzy, a w 1830 r. dodatkowo nastąpił kryzys związany z powstaniem listopadowym.
5 kwietnia 1826 osadnicy mieli zdać egzamin praktyczny z przędzenia.

Mieszkańcy Kiełczygłowa w pow. pajęczańskim walczą o swoja parafię

21 sierpnia 1924 roku biskup włocławski Stanisława Zdzitowiecki wydał dekret erekcyjny parafii w Kiełczygłowie w pow. pajęczańskim. Do tego czasu Kiełczygłów, jak i większość sąsiednich wiosek przynależał do parafii Rząśnia, o której istnieją wzmianki już w 1521 r.

21 sierpnia 1924 bp Zdzitowiecki wydał dekret erekcyjny parafii w Kiełczygłowie

Pierwsza prośba o utworzenie parafii została skierowana do bp. Zdzitowieckiego w 1922 r. Druga prośba została osobiście dostarczona przez delegację mieszkańców przed Wielkanocą 1924. Ostatecznie biskup uległ prośbom i zgodził się na utworzenie parafii, ale pod pewnymi warunkami. Otóż erekcja parafii była możliwa tylko i wyłącznie, gdy zostaną zapewnione: plac pod kościół, teren na cmentarz grzebalny, zabudowania plebańskie i służby kościelnej.