22 marca 1925 przed łódzką katedrą odsłonięto Grób Nieznanego Żołnierza, pierwszy tego rodzaju pomnik w Polsce.
Aleksandrów Łódzki staje się miastem
22 marca 1822 Aleksandrów Łódzki otrzymał prawa miejskie. Miejscowość w 1816 r. założył Rafał Bratoszewski (na zdjęciu), właściciel położonego nad Bzurą majątku Brużyca Wielka. Decydując się na założenie osady przemysłowej, kierował się chęcią podniesienia dochodowości swych dóbr.
22 marca 1822 Aleksandrów Łódzki otrzymał prawa miejskie
Osada powstała przy trakcie prowadzącym ze Zgierza do Lutomierska. Osadnicy przybywający nad Bzurę pochodzili głównie ze Śląska i Wielkopolski. Większość była narodowości niemieckiej. Obok Niemców przybywających z Prus i Polaków z okolicznych wsi i miast, do osady ściągali Żydzi trudniący się handlem i rzemiosłem. W 1820 r. ludność osady liczyła ponad tysiąc osób.
22 marca 1822 Aleksandrów Łódzki otrzymał prawa miejskie.
Miastu nadano nazwę Aleksandrów od imienia cara rosyjskiego Aleksandra I. W korespondencji urzędowej używano nazwy Aleksandrów Łęczycki. Funkcjonowała też forma Aleksandrów Fabryczny. Dopiero pod koniec XIX w. pojawiła się nazwa Aleksandrów Łódzki.
