7 kwietnia 1922 miała miejsce premiera pierwszej filmowej adaptacji powieść „Chłopi” opowiadającej o społeczności wsi Lipce w pow. skierniewickim.
Mieszkańcy Rawy świadkami u księcia Siemowita
7 kwietnia 1249 r. - druga wzmianka o Rawie Mazowieckiej. Tego dnia książę Siemowit I wydał dokument, w którym potwierdzał darowiznę wsi Dąbrowa dokonaną przez Ewę wdowę po komesie Grzymisławie na rzecz kościoła Św. Krzyża w Białotarsku. Jednym ze świadków wymienionych na tym dokumencie jest kleryk "Mutina filius Johannis quondam de Rava” czyli "Męcina syn Jana z Rawy". Pierwsza wzmianka o Rawie miała miejsce 1228 r. Wtedy też wśród świadków wymieniono mieszkańca Rawy.
Król Jagiełło nadaje Parzęczewowi prawa miejskie
7 kwietnia 1421 król Władysław II Jagiełło w Krakowie przychylił się do prośby rycerza Wojciecha z Parzęczewa i nadał Parzęczewowi (pow. zgierski) prawa miejskie oraz przywilej cotygodniowych targów w celu ożywienia gospodarki nowego miasta. Król zrobił to w uznaniu zasług rycerza Wojciecha, który brał udział w wojnie z Krzyżakami i wystawiał swój poczet rycerski. Status miasta został Parzęczewowi odebrany przez cara Aleksandra II w 1867, w ramach represji po powstaniu styczniowym.
7 kwietnia 1421 król Jagiełło nadał prawa miejskie Parzęczewowi
Wieś Parzęczew założona została przez rodzinę Pomianów przybyłą z Wielkopolski. Wojciech Parzęczewski, łowczy łęczycki, urodził się ok. 1375 r. Miał dom w Łęczycy, który wynajmował tamtejszym mieszczanom. Brał czynny udział w bitwach z zakonem krzyżackim. Posiadał własny poczet rycerski. Przypuszczalnie był uczestnikiem bitwy pod Grunwaldem. Na zdjęciu najstarsza zachowana pisemna wzmianka o kościele w Parzęczewie (Archiwum Archidiecezjalne w Gnieźnie).
