17 maja 1359 r. książę Siemowit III zrzeka się praw do Łowicza
Z dokumentu tego wiadomo też, iż Łowicz wraz z przyległymi dobrami, liczącymi aż 111 wsi, stanowił największy kompleks majątkowy należący do Kościoła w ówczesnych czasach na terenie obecnej Polski. W 1379 r. król Ludwik Węgierski zobowiązał księcia Siemowita III do zachowania wszelkich przywilejów kościoła gnieźnieńskiego „w jego dobrach na Mazowszu”. Spory o kasztelanię łowicką trwały aż do czasu wcielenia Mazowsza do Korony.
Początek parafii w Dłutowie koło Pabianic
17 maja 1541 r. abp gnieźnieński Piotr Gamrat wydał akt erekcyjny na budowę kościoła w Dłutowie (pow. pabianicki). Ówczesny kościół został wybudowany z drewna modrzewiowego na planie krzyża. Ze względu na stan techniczny został zamknięty w 1810 r., msze odprawiano wówczas w stodole. Budowę obecnego kościoła parafialnego rozpoczęto 11 września 1948 r., a zakończono w 1957 r. Kościół reprezentuje zmodernizowany styl neoromański. Autorem projektu był arch. Stefan Derkowski z Łodzi. Konsekracji dokonał 30 czerwca 1957 r. bp Karol Niemira.
Synagoga dla żydowskiej burżuazji zasymilowanej z polską kulturą
17 maja 1881 r. rozpoczęto budowę Wielkiej Synagogi u zbiegu obecnej al. Kościuszki i ul. Zielonej w Łodzi. Została otwarta w połowie września 1887 r. Przeznaczona była dla żydowskiej burżuazji zasymilowanej z polską kulturą.
17 maja 1881 r. rozpoczęto budowę Wielkiej Synagogi w Łodzi
Wstęp do świątyni umożliwiały tylko specjalne przepustki, wydawane najbogatszym Żydom, przede wszystkim tym, którzy sponsorowali jej budowę. W okresie międzywojennym kazania były w języku polskim, a w narodowe święta polskie odbywały się uroczystości patriotyczne.
