18 marca 1681 r. nuncjusz papieski o. Pallavicini ogłosił łódzkie Łagiewniki sanktuarium.

Nuncjusz papieski o łódzkich Łagiewnikach

18 marca 1681 r. nuncjusz papieski o. Pallavicini ogłosił łódzkie Łagiewniki miejscem cudownym (czyli sanktuarium), zatwierdził fundację Samuela Żeleskiego i uznał franciszkanów prawnymi posiadaczami Łagiewnik, wcielając je „po wieczne czasy” do polskiej prowincji.

18 marca 1681 r. erygowano klasztor franciszkanów w Łagiewnikach.

Pierwszą drewnianą kaplicę pod wezwaniem św. Antoniego zbudowano w Łagiewnikach w 1676 r. z inicjatywy właściciela dóbr łagiewnickich Samuela Żeleskiego. Poprzedziło to, według tradycji, objawienie się św. Antoniego cieśli, który budował dziedzicowi młyn. Ponieważ święty ukazywał się w habicie franciszkańskim Samuel Żeleski sprowadził z Piotrkowa franciszkanina, który zaczął odprawiać msze i nabożeństwa w kaplicy. Z jego posługi korzystali mieszkańcy okolicy należący do parafii św. Katarzyny w Zgierzu.

18 marca 1681 r. erygowano klasztor franciszkanów w Łagiewnikach.

Do kaplicy sprowadzono obraz św. Antoniego, który niebawem zasłynął licznymi łaskami. W kaplicy można nabrać wody.