Najstarsza zachowana pisemna wzmianka o Parzęczewie koło Zgierza
24 kwietnia 1420 – najstarsza zachowana pisemna wzmianka o Parzęczewie (pow. zgierski), wspomniano w niej o właścicielu miejscowości - Wojciechu z Parzęczewa. Wieś Parzęczew założona została przez ród przybyły z Wielkopolski. Wojciech Parzęczewski, łowczy łęczycki, urodził się ok. 1375 r. Miał dom w Łęczycy, który wynajmował tamtejszym mieszczanom. Brał czynny udział w bitwach z zakonem krzyżackim. Na zdjęciu najstarsza zachowana pisemna wzmianka o kościele w Parzęczewie (Archiwum Archidiecezjalne w Gnieźnie).
24 kwietnia 1420 – najstarsza wzmianka o Parzęczewie
Rok później - 7 kwietnia 1421 - król Władysław II Jagiełło w Krakowie przychylił się do prośby rycerza Wojciecha i nadał Parzęczewowi prawa miejskie oraz przywilej cotygodniowych targów. Król zrobił to w uznaniu zasług Wojciecha, który brał udział w wojnie z Krzyżakami i wystawiał swój poczet rycerski. Status miasta został Parzęczewowi odebrany przez cara Aleksandra II w 1867, w ramach represji po powstaniu styczniowym. Na zdjęciu stary kościół w Parzęczewie, lata 1920-1924.
Rosjanin, który który został łódzkim przemysłowcem i reprezentantem Polski
24 kwietnia 1898 r. w Moskwie urodził się Jerzy Stolarow. Jego rodzina od 1888 r. miała fabrykę przy ul. Rzgowskiej 26/28 w Łodzi. Na zdjęciu Fabryka Wyrobów Bawełnianych Braci Stolarowów.
24 kwietnia 1898 r. w Moskwie urodził się Jerzy Stolarow
Po I wojnie światowej rodzina Stolarowów przeprowadziła się do Łodzi. W 1929 r. Jerzy Stolarow otrzymał polskie obywatelstwo (na zdjęciu).
