Koleus Blumego
To absolutny zwycięzca konkursu na roślinę o najbardziej kolorowych liściach. Koleusy Blumego (Coleus blumei), zwane też pokrzywką brazylijską, mogą mieć liście w niemal wszystkich kolorach, łącznie z czerwonym, bordowym i fioletowym, są też złociste, pomarańczowe, żółtawe i kremowe oraz wiele odcieni zieleni. W dodatku kolory są głębokie, nasycone i tworzą przeróżne wzory, w niemal dowolnych zestawieniach kolorystycznych.
Koleusy Blumego to rośliny średniej wielkości, doskonale nadają się także do uprawy w doniczkach. Muszą mieć słońce i wilgotną, ale przepuszczalną ziemię. Kiepsko znoszą i przesuszenie, i zbyt mokre podłoże. Nie są odporne na mróz, ale można je przezimować w chłodnym i jasnym pomieszczeniu. Koleusy mają też kwiaty, ale daleko im do urody liści tych roślin.
Miodunka plamista
Liście miodunek plamistych (Pulmonaria officinalis) tworzą regularne, niezbyt duże kępy. Liście mają jajowaty kształt. Pokrywają je krótkie włoski oraz wyraźne, białosrebrzyste, nieregularne plamki. Poza ładnymi liśćmi, miodunki mają także urocze kwiaty, które zmieniają kolor podczas kwitnienia (z czerwonego na fioletowy). Nazwa miodunka nawiązuje do tego, że to bardzo miododajna roślina. A ponieważ kwitnie wcześnie (marzec-kwiecień), jest bardzo cenna dla pszczół, trzmieli i innych pożytecznych owadów. Miodunka ma także pewne właściwości lecznicze.
Miodunki w naturze (także w Polsce) rosną w liściastych lasach. Również w ogrodzie dobrze się czują pod drzewami, na próchniczej, wilgotnej ziemi. Ich liście są częściowo zimozielone (jeśli zima jest łagodna).
Pachnotka zwyczajna
Pachnotka zwyczajna, czyli bazyliowata (Perilla frutescens) to jeszcze niezbyt znana i popularna u nas roślina, ale warto zwrócić na nią uwagę. Nie dość, że ma dekoracyjne kolorowe liście, to jest też smaczna i jadalna, a z jej nasion produkuje się zdrowy olej, popularny w kosmetyce (olej perilla). Pachnotka może mieć zielone liście i pędy, ale także bordowe i czerwone. Są także odmiany o liściach pokrytych wielobarwnymi wzorami. Przypomina koleusy, z którymi jest spokrewniona i bywa krzyżowana.
Pachnotka, pomimo egzotycznego pochodzenia, nie jest bardzo wymagająca. Urośnie i w gruncie, i większej doniczce (dorasta do ok. 60-90 cm wys.). Powinna mieć słońce (zniesie też lekki cień) oraz żyzną, przepuszczalną ziemię. Poza docenieniem jej urody, można ją także wykorzystywać jako przyprawę czy warzywo. Ma charakterystyczny zapach, a jada się młode liście i pędy. Uprawia się ją jako roślinę jednoroczną.
Pstrolistka sercowata
Pstrolistka sercowata (Houttuynia cordata), zwana jest też tułaczem. Ma piękną odmianę Chameleon o bardzo kolorowych liściach. Jest niebyt wysoka (do 40 cm), ale w odpowiednich warunkach chętnie rozrasta się na boki, bo jej płożące pędy łatwo ukorzeniają się. To bardzo dobra roślina okrywowa. Jej liście są atrakcyjnie ubarwione – zielone z licznymi kremowo-różowymi (niekiedy purpurowymi) nieregularnymi plamami. Wytwarza też ładne kwiaty o białych płatkach.
Pstrolistka najlepiej rośnie w lekkim cieniu, ale może też w słońcu, nie ma specjalnych wymagań co do ziemi. Trzeba jednak wiedzieć, że bezwzględnie potrzebuje wilgotnego, a nawet mokrego podłoża. Świetnie nadaje się do obsadzania oczek wodnych i podmokłych miejsc.
