Legitymację partyjną PZPR odebrał w 1951 roku. Po maturze próbował zaocznie studiował na Politechnice Łódzkiej, prawo na Uniwersytecie Łódzkim. W końcu został wysłany do Warszawy do Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR. Skończył ja po trzech latach, w 1966 roku. Temat jego pracy magisterskiej brzmiał: Udział robotników w zarządzaniu przedsiębiorstwem na przykładzie zakładów Fonika w Łodzi.

Po powrocie z Warszawy w 1966 roku. rozpoczął pracę w Komitecie Łódzkim PZPR. Dokładnie w Wydziale Kultury, Nauki i Oświaty. W 1974 roku został I sekretarze Komitetu Dzielnicowego PZPR Łódź – Śródmieście. Jego kariera polityczna nabierała rozpędu. W 1977 roku został wiceprezydentem Łodzi, a już po roku prezydentem, a także wojewodą łódzkim. Pełnił tę funkcję do 1985 roku. Wtedy na krótko wyjechał do Warszawy, gdzie 12 listopada został ministrem budownictwa, gospodarki przestrzennej i komunalnej. Ale już w lipcu 1986 roku powrócił do Łodzi. Wybrano go I sekretarzem Komitetu Łódzkiego PZPR. Był nim do 1989 roku. Potem został łódzkim radnym w latach 2002 – 2006, a potem od lutego do listopada 2010. Należał do Sojuszu Lewicy Demokratycznej.