Śmigłowiec Mi-8 wersja transportowa.

Śmigłowiec wielozadaniowy Mi-17 wersja transportowo-bojowa. Ma dużą i przestronną kabinę z drzwiami po dwóch stronach śmigłowca i z tyłu oraz miejsca dla dwóch pilotów. Ta wersja śmigłowca została przystosowana do trudnych warunków bojowych, dzięki zwiększeniu mocy silników. Na dwóch belkach po obu stronach kabiny ładunkowej można powiesić nawet sześć zasobników z pociskami rakietowymi. Śmigłowiec może lecieć z prędkością maksymalną 250 km/h. W 2007 roku łódzkie zakłady rozpoczęły modernizację Mi-17-1V. Konieczne było zastosowanie zabezpieczenia przed ostrzałem z małokalibrowej broni strzeleckiej. Śmigłowiec wyposażono w specjalne opancerzenie balistyczne, zabezpieczające załogę, pasażerów oraz newralgiczne elementy zespołu napędowego śmigłowca. W śmigłowcu zabudowano m.in. system EWU służący do rozpraszania gazów wylotowych, zamontowano wyciągarkę oraz stanowisko strzeleckie do PKM w tylnych drzwiach. Dodatkowo, śmigłowiec został wyposażony w zewnętrzne stanowisko sterowania do desantowania żołnierzy z niskiego pułapu zawsiu. Prototypem Mi-17 był Mi-8.

Śmigłowiec Mi-17 wersja transportowo-bojowa. Podczas modernizacji w 2007 r. śmigłowiec wyposażono w trzy pulpity z wyświetlaczami: dla dwóch pilotów i dowódcy desantu. Pulpity w kabinie pilotów umożliwiają sterowanie radiostacją i interkomem. Zamontowano również cyfrowy rejestrator parametrów lotu S2-3a.

Śmigłowiec Mi-17 wersja transportowo-bojowa. Kabina transportowa