40 lat temu cała Polska zamarła. Była to mroźna, grudniowa niedziela. Zamiast „Teleranka” dzieci zobaczyły czarne okulary generała Wojciecha Jaruzelskiego. Dorośli dowiedzieli się, że wprowadzono stan wojenny. Co wtedy wydarzyło się w Łodzi i regionie?

CZYTAJ DALEJ>>
.

Wiktor Zajkiewicz jest dziś biznesmenem. W grudniu 1981 roku studiował na Politechnice Łódzkiej, mieszkał w Ksawerowie. Już w pierwszych godzinach stanu wojennego przyjechał do Łodzi. Myślał, że politechnika zacznie strajk.

- Przed gmachem Wydziału Mechanicznego spotkałem kolegę z NZS Mariana Wróblewskiego – wspomina Wiktor. - Kiedy zapytałem go, czy Politechnika strajkuje, dowiedziałem się tylko, że decyzja zapadnie o godzinie 12:00 i abym wszystkie osoby wchodzące do budynku informował, że jeśli chcą wziąć udział w strajku mają się udać do domu studenckiego nr 2. Do godziny 12:00 skierowałem tam kilkadziesiąt osób.

Potem, Wiktor postanowił pojechać przed siedzibę łódzkiej „Solidarności” na ul. Piotrkowskiej.

CZYTAJ DALEJ>>>
.

- Wcześniej nie angażowałem się w politykę i nawet nie wiedziałem, gdzie jest siedziba zarządu „Solidarności”, wiedziałem tylko, że gdzieś na Piotrkowskiej – opowiada. - Przed jej budynkiem spacerowały jedynie pojedyncze osoby...Postanowiłem pójść na Górniak i kupić kwiaty, by położyć je przed budynkiem „Solidarności”. Gdy powiedziałem kwiaciarkom z Placu Niepodległości po co mi kwiaty to początkowo nie chciały mi ich sprzedać..Wróciłem przed siedzibę „Solidarności”. Zastałem tam dwie osoby, które przyszły z brzeszczotem i nieudolnie próbowały przepiłować kłódkę na okratowanej bramie. Odebrałem im brzeszczot i dokończyłem piłowanie kłódki. Po schodach wszedłem na pierwsze piętro i ze znajdujących się tam szafek zacząłem wyrzucać przez balkon stare wydania tygodnika „Solidarność”, plakaty, książki, maszyny do pisania. Następnie zszedłem na dół i zabrałem ze sobą pędzle, szczotki oraz pojemniki z farbą i klejem.. Na lewej przybudówce budynku wymalowałem duży napis „Strajk” oraz na głównym budynku „Jaruzelski = Pinochet”, „Spawacz:, „Wolność”..

CZYTAJ DALEJ>>>
.

We wtorek, 15 grudnia Wiktor ponownie pojechał na ul. Piotrkowska. Brama wejściowa do siedziby łódzkiej „Solidarności” znów była zamknięta...

- Krata została spięta łańcuchem i nikt nie miał narzędzi – opowiadał Wiktor. - Obok leżała gruba belka, którą zacząłem walić w łańcuch i kratę, ale nie było żadnych szans, by ją otworzyć. W pewnej chwili tłum jak na komendę naparł na kratę i została ona wyrwana z muru. Ponownie wbiegłem na pierwsze piętro i wrzucałem pozostałe materiały drukarskie i książki. Tłum zebrany na dole łapał te wszystkie wyrzucane przedmioty. Gdy opróżniłem wszystkie szafki po raz drugi zniosłem dwie torby pełne papieru.

Wiktor wrócił do domu i przez całą noc z braćmi wymalował około 150 plakatów z hasłami przeciwko stanowi wojennemu.

Następnego dnia zabrał te plakaty do Łodzi. Przed siedzibą „Solidarności” stały grupki osób. Ludzie ostrzegli go, by tym razem nie włamywał się do budynku, bo to zasadzka. W środku czekają zomowcy. Zgromadzeni tam ludzie wzięli od niego plakaty i błyskawicznie rozkleili..Następnego dnia w Łodzi, na ul. Piotrkowskiej Wiktor został zatrzymany przez milicję.
Zabrano go na komendę. Widział straszne rzeczy...

CZYTAJ DALEJ>>>
.