Spektakl łączy w sobie wiele sprzeczności - od doskonałej inscenizacji, po aktorskie niedomaganie (o pomstę do nieba wołają problemy z dykcją Marka Żerańskiego, scenicznego Aloszy Karamazowa).
Każdy element spektaklu - czy to będzie muzyka, czy posługiwanie się rekwizytem, wizualizacją - znajduje się w jasno określonym celu. Inscenizatorski pomysł na wykorzystanie na scenie "obrotówki" nie na czystej efektowności się skupia, choć tempo i dynamika tych scen są niezwykłe. Przede wszystkim generuje to sensy i tworzy nowe konteksty dla batalii, która toczy się głównie w warstwie słownej. Czyni też wielki traktat Dostojewskiego po prostu czytelnym.
W pamięć zapadają przejmujące kreacje Adama Woronowicza (nestor rodu Fiodor Karamazow), Łukasza Lewandowskiego (Iwan Karamazow), Jacka Brzezińskiego (Smierdiakow, taki trochę w stylu Mrożkowskim) i Mariusza Pogonowskiego (Dimitr Karamazow).
Intelektualna i estetyczna przyjemność z oglądania "Braci Karamazow" jest wielka. Wielką mordęgą było jednak kilkudziesięciominutowe wystawanie w nieprzeciętnym tłumie we foyer Teatru Powszechnego, gdzie spektakl prezentowano. Może czas przemyśleć kilka spraw organizacyjnych festiwalu?
Zaś we wtorek wystawę obrazów i grafik Jana Głowackiego otwarto w Galerii Starej Łódzkiego Domu Kultury, a wieczorem "Pierwszą komunię" pokazał Teatr im. H. Modrzejewskiej z Legnicy.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
