Najpiękniejsze mieszkanie w Polsce? Tu czas się zatrzymał

Są takie miejsca na świecie, do których wchodząc, nie chce się wyjść. Jedno z nich znajduje się na jednej z głównych ulic Gniezna. Po przekroczeniu progu mieszkania pana Jerzego, gnieźnianina, wchodzimy w kapsułę czasu. I to jaką!

Mieszkanie ma aż 250 metrów kwadratowych. Sam hol lokalu ma prawie 30 metrów!To więcej niż niektóre współczesne „apartamenty”. Choć wyjątkowe mieszkanie ma wszystkie cechy apartamentu, jego właściciel unika takiego słowa. To po prostu, jak mówi, mieszkanie mieszczańskie z XIX i XX wieku. Mieści się w nim sześć pokoi, z których wszystkie są przejściowe. Drzwi ustawiono jedne za drugimi tak, by stworzyć amfiladę, którą wieńczy salon z wykuszem. Kuchnia zachowała się taka, jaka była od początku, tak samo stolarka okienna i przepięknie zdobione drzwi z kutymi klamkami. W rogu 5 z 6 pokoi stoją piece kaflowe. Kilka z nich ozdobiły wykute rzeźby. Kafelki z kolei pamiętają czasy cesarza Wilhelma!

Lokum ma dwa balkony, które wychodzą na różne strony świata. Jeden z pokoi, nazywany przez właściciela salonem, ma charakterystyczny wykusz, którego wnętrze może służyć za mini scenę, a z jego okien widać samą Katedrę. Gdybyśmy stanęli w tym miejscu w 1900 roku, widok rozpościerałby się jeszcze na Żydowską Synagogę oraz kościół ewangelicki. Trzy wierzenia widoczne z jednego okna. Co najważniejsze – każde pomieszczenie urządzone jest w klasycznym stylu. Dokładnie tak jak ponad sto lat temu. Fotele, lampy, stoły, stoliki – wszystkie meble są z epoki, co nadaje miejscu charakterystyczny klimat. Właściciel mieszkania przyznaje: nie znam drugiego takiego miejsca w Polsce.

Historia lokalu jest jak historia Polski – ma swoje wzloty i upadki. Kamienica powstała pod koniec XIX wieku w stylu późnorenesansowym i należała do Niemca. Mieszkały w nim jedynie mieszczańskie, zamożne rodziny. Po I wojnie kamienice przejął Polak, który na krótko przed kolejną wojną stracił ją za długi. Budynek należał wówczas do Banku Polskiego. W czasach komunizmu właścicieli kamienic usuwano do oficyn, a w mieszkaniach kwaterowano czasem i kilka rodzin. To wtedy zaczęło się dzielenie ogromnych, niegdyś bogatych mieszkań na kilka małych, w efekcie czego lokali z końca XIX wieku zachowało się niezwykle mało. Mieszkanie w Gnieźnie jest prawdopodobnie jedyne.

Zobacz: Krótko o mieszkaniu opowiada Jarosław Gajda w filmie. Od 11:29

Pan Jerzy, obecny właściciel Gnieźnieńskiej Perełki to człowiek obyty w świecie i biznesie, który prowadzi. Kupił mieszkanie niecałe dwadzieścia lat temu, a raczej dwa pokoje z sześciu. Pozostałe zajmowała jego sąsiadka, niegdyś dokwaterowana kobieta. Gdy kilka lat temu odeszła, odkupił od jej rodziny pozostałą część mieszkania, zaczął przywracać mu oryginalny kształt, o którym marzył. Stanęły tu meble sprzed kilkuset lat, zachowano część oryginalnych lamp, pokoje wytapetowano tak, by wyglądały jak w przededniu Powstania Wielkopolskiego. Ten lokal jest jak kapsuła czasu.

Obecny właściciel spadku po sąsiadce, która niegdyś zajmowała część mieszkania otrzymał też… rośliny doniczkowe, które wyjątkowo dobrze czują się w mieszkaniu z poprzedniej epoki. Róża chińska stojąca na stojaku ma rozpiętość najmniej czterech metrów, a wysokością znacznie przewyższa rosłego człowieka. Podobnie dobrze trzymają się tu: pachira, fikus, ogromna monstera, czy nawet kapryśna araukaria. Jak podkreśla właściciel: „musi być coś w tym mieszkaniu, lubią je też rośliny. Ja je tylko podlewam”. Choć mężczyzna wspaniale się czuje w przestronnym lokum, marzy, by było tu coś więcej. Dom aukcyjny, może galeria, miejsce spotkań kulturalnych dla elity, miejsce kameralnych koncertów akustycznych, kto wie? Mężczyzna postanowił nawet mieszkanie sprzedać za – uwaga - 1 250 000 zł. To bardzo dobra cena biorąc pod uwagę lokalizację, standard i wyposażenie lokum. Póki co, nie znalazł się żaden chętny.

- Mam dwie dobre wiadomości: albo te mieszkanie sprzedam za godną cenę, albo go nie sprzedam

– mówi z uśmiecham pan domu, siedząc na 150 letniej kanapie. Nie siedzi na piance meblowej, skąd! Siedzisko składa się z trawy cytrynowej, włosia końskiego i sprężyn. Tak jak kiedyś meble tworzono.

Miejsce pana Jerzego jest tak wyjątkowe, że bez żadnych przygotowań byłoby można nagrywać tu przedwojenne i historyczne filmy. Jak mówi jednak właściciel Perełki – czuje się tu jak w najprawdziwszym domu.

Źródło: gniezno.naszemiasto.pl