Czy na tegoroczny Wimbledon przyjechała „nowa Iga”, bogatsza o ubiegłoroczne doświadczenia?
Myślę, że przyjechała ta sama Iga, ale pewniejsza, bo zagrałam kilka pojedynków na trawie. Pierwszy mecz był bardzo solidny. Wszystko, co chciałam zrobić, zadziałało. Mam nadzieję, że przez kolejne dni też tak będzie. Czuję, że z trenerami wykonaliśmy super robotę. Do tego trochę pozmienialiśmy, co może sprawić, że moja gra na trawie będzie bardziej efektywna.
Czy tenis na trawie da się pokochać?
Myślę, że tak. Generalnie z roku na rok coraz szybciej udaje mi się dostosować do trawy. Na szczęście przerwa w meczu spowodowana deszczem nie trwała długo, bo zaledwie kilkanaście minut, więc udało mi się utrzymać koncentrację. Sądzę, że wraz z rosnącym doświadczeniem trochę bardziej zrozumiem tenis na trawie. Będzie mi się grało coraz łatwiej i... może pokocham tenis na trawie?
Wimbledon rozpoczęłaś na korcie numer 1, tym samym, na którym w ubiegłym roku przegrałaś z Alize Cornet w trzeciej rundzie. Czy ma to dla Ciebie znaczenie?
Nawet nie pamiętałam o tym, gdzie grałam ostatnio. Dla mnie nie ma to większego znaczenia. Te korty są podobne do siebie, zwłaszcza przestrzeń wokół kortów z mojego punktu widzenia.
Na Wimbledonie mieszkasz w tym samym domu, co przed rokiem, czy zmieniłaś adres?
Co roku raczej zmieniamy miejsce, ale w tym roku naprawdę wybrałam dość komfortowy adres. I bardzo się cieszę, że poza kortem mogę przyjemnie spędzić czas. W każdym razie stacjonujemy blisko Wimbledonu, dzięki czemu logistyka jest znacznie łatwiejsza. Natomiast przyjechałam tutaj dopiero trzy dni temu, więc jeszcze nie do końca weszłam w londyński rytm.
Agnieszka Bialik, Londyn
Wywiad z prezesem Jagiellonii Białystok Wojciechem Pertkiewiczem
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
