Jak za Ćwieczka

Tymczasem w Polsce, gdzie kolejne rządy ogłaszają sukcesy ekonomiczne i malują mapę na zielono, koleją podróżuje się jak za króla Ćwieczka. Rzecz jasna, pociągi klasy Pendolino czy francuskiego TGV nie są nam potrzebne. Są drogie; na pewno trzeba by do nich dopłacać. Niechby nasze pociągi były czyste, ciche i zwyczajnie szybkie. Niestety, to czym jeździłem było brudne, głośne i powolne. Nawet jeśli było "pośpieszne". Na dodatek zdezelowanymi wagonami chwilami tak rzucało na rozjechanych torach, że pasażerowie bali się, że właśnie dożywają swych ostatnich chwil.

Na domiar złego na każdym większym dworcu funkcjonują kasy różnych przewoźników, co nawet jest dobre dla zdrowia: podróżni zażywają nieco ruchu, zanim się zasiedzą w wagonie - biegają od jednej kasy do drugiej, a potem od drugiej do trzeciej, zanim trafią do odpowiedniej, która sprzeda im bilet na ich pociąg. Bo każdy przewoźnik sobie rzepkę skrobie. Krótko rzecz ujmując: totalny bajzel, tylko kolejarze uprzejmi, trzeźwi i to jest jedyny plus zreformowanych PKP.

Po dalekobieżnych doświadczeniach kolejowych, przesiadłem się do autobusów. A tu taniej, czyściej, wygodniej i do tego klimatyzacja. Pewnie dlatego, że żadnemu mułowi, który zrobił karierę w polityce, nie strzeliło do łba, żeby PKS zreformować.

Jerzy Witaszczyk