W listopadzie 1918 roku Polska odzyskała niepodległość, ale skończyła się też I wojna światowa. Była dla łodzian bardzo trudnym okresem. Panował głód, epidemie. Ludzie uciekali z miasta. Ale jeszcze wtedy nie przypuszczali, że jeszcze gorsze czasy nadejdą niemal 20 lat później. Jak wyglądało życie w Łodzi podczas I wojny światowej?
CZYTAJ DALEJ>>>
Kiedy wybuchła wojna Łódź znajdowała się pod zaborem rosyjskim. Jednak w grudniu 1914 roku zajęli ją Niemcy. Zaczęli traktować miasto jako swoje zaplecze. Prowadzili rabunkową politykę. Ale za nim wkroczyli tu niemieccy żołnierze, w okolicach Łodzi rozegrała się jedna z największych bitew na froncie wschodnim podczas I Wojny Światowej. Do historii przeszła jako Operacja Łódzka, nazwana też Bitwą Łódzką. Mimo że walki miały miejsce głównie wokół miasta, Łódź też ucierpiała.
CZYTAJ DALEJ>>>
Już 18 listopada 1914 roku zaczęły dobiegać odgłosy wystrzałów z armat, zatrzęsły się mury łódzkich kamienic. Na niebie zobaczono samoloty. Ale piekło zaczęło się kilka dni później, 21 listopada. Wtedy to Niemcy zaczęli ostrzeliwać Łódź z armat. Zrzucali też z samolotów granaty. Pierwsze pociski spadły na Bałuty. Mieszkańcy Bałut, które wtedy jeszcze nie należały do Łodzi, zaczęli uciekać w kierunku centrum. Tu też nad niebem krążyły samoloty zrzucające pociski. We wszystkich większych budynkach zaczęto tworzyć szpitale. Przywożono tam rannych Rosjan, Niemców. Obliczono, że przebywało w nich około 35 tysięcy osób.
Niemiecka artyleria ustawiona została m.in w okolicach dzisiejszego cmentarza na Zarzewie. Gdy miano bombardować Żabieniec i Kochanówkę, to mieszkańców tych rejonów też ewakuowano do centrum. Podczas Bitwy Łódzkiej w Łodzi zamieszkało wielu rosyjskich oficerów, którzy rano dojeżdżali tramwajami na front znajdujący się na obrzeżach miasta.
CZYTAJ DALEJ>>>
Około 25 listopada 1914 roku kanonada ucichła. Niemcy się wycofali. Na ulicach Łodzi pojawiły się rosyjskie oddziały. A wraz z nimi około 20 tysięcy jeńców niemieckich. Prowadzili ich ulicami miasta. Wydawało się, że działania wojenne na razie się skończył. Ale nagle, 30 listopada, Niemcy znów zaatakowali Łódź. Na miasto spadły kolejne pociski. Między innymi na dzisiejsze ulice: Sienkiewicza, Traugutta, Tuwima, Narutowicza, Piotrkowską, al. Kościuszki. Jak potem wspominali świadkowie tamtych wydarzeń w całej Łodzi nie znalazło się kamienicy bez zbitej szyby. Łodzianie chronili się w piwnicach. Oblicza się, że na skutek tych działań wojennych śmierć poniosło około 200 cywilów.. Zniszczono wiele budynków. Ucierpiały zwłaszcza łódzkie dworce – Fabryczny i Kaliski. Na zdjęciach łódzkiego fotografa Michała Daszewskiego można zobaczyć zniszczony budynek sierocińca w Kałach Ucierpiała farbiarnia tkanin będąca częścią fabryki Izraela Poznańskiego czy mieszkanie przy ul. Zgierskiej 25, a także domek tkacza na ul. Piotrkowskiej. Bitwę Łódzką w „Polskich Kwiatach” opisywał Julian Tuwim.
CZYTAJ DALEJ>>>
