O fizyce chłeptania i chemii uczuć

Oto przykłady imprez z minionych lat, niekoniecznie nieciekawych, ale fatalnie nazwanych:

• „Modelowanie geometrii układu naczyń pacjenta na podstawie komputerowych badań tomograficznych”
• „Kierunki badań naukowych we włókiennictwie”
• „Sposób sygnalizacji manewru i kierunku zawracania pojazdu samochodowego oraz lampa kierunkowskazu pojazdu samochodowego”
• „Utlenianie związków chloroorganicznych występujących w odpadach przemysłowych”

Już widzę te tłumy, które walą na imprezy o takich nazwach!

Na szczęście, w każdym festiwalu było dużo więcej imprez nazwanych znakomicie, np.:

• „Czy koło musi być okrągłe?”
• „Geometria muzyki”
• „Czy Twój mózg może sterować komputerem?”
• „Jak koty piją wodę? - fizyka chłeptania”
• „Czy Twe oczy mogą kłamać?” (nazwa wystawy prezentującej złudzenia optyczne)
• „Chemia uczuć”
• „Tekstylia ratujące życie”
• „Dowody zbrodni - prawda zaszyfrowana w kościach”

Czasami wystarczyło po prostu krótko i jasno podać temat imprezy, który sam w sobie był interesujący, np.:

• „Symulacja rozprawy sądowej”
• „Warsztat aktorski”
• „Pokazy robienia kosmetyków”
• „Zabawy z ciekłym azotem”
• „Wystawa witraży”
• „GPS - jak to działa?”
• „Życie we wszechświecie”

Często stosowanym, bo i skutecznym chwytem przy nazywaniu imprez jest powielanie stereotypowych sformułowań, np.:

• „Energooszczędne żarówki - fakty i mity”
• „Dinozaury - mity i fakty”
• „Papier - mity i fakty”
• „Żywe srebro - fakty i mity”
• „Tajemnice sztuki dawnej"
• „Tajemnice nieskończoności”
• „Tajemnice matematyki starożytnej”
• „Tajemnice Białej Fabryki”.

Na koniec zagadka: Które przykłady pochodzą z programu XVI Festiwalu Nauki, Techniki i Sztuki?