Orzeł istnieje i ma plany, jak ożywić swoją działalność i służyć łodzianom

Ostatnio o nim rzadko można usłyszeć, bo drużyna piłkarska seniorów po raz ostatni brała udział w okręgowych rozgrywkach w sezonie 2020/21, a strzelcy nie strzelają już tak celnie, jak wtedy, gdy zawodniczka Orła Agnieszka Staroń-Nagay czterokrotnie brała udział w igrzyskach olimpijskich (2004-2016), ale klub istnieje i ma plany, jak ożywić swoją działalność i służyć swoimi terenami mieszkańcom Łodzi.

Do dziś świadczą o tym nazwy niektórych ulic: generała Żeligowskiego, kapitana Pogonowskiego, sam plac generała Hallera, wreszcie ulica 28. Pułku Strzelców Kaniowskich, który w Łodzi stacjonował. Na pobliskim placu, zwanym przez łodzian Zelinówką, wojsko ćwiczyło musztrę, a w wolnych chwilach grało w piłkę. W latach dwudziestych XX wieku pułkowa drużyna piłkarska była po ŁKS i ŁTS-G trzecią siłą w Łodzi. To był zaczyn późniejszego Wojskowego Klubu Sportowego, który Orłem stał się dopiero w latach pięćdziesiątych, po 1956 roku. W 1977 roku zmieniono nazwę na WKS Orzeł-WAM, bo wtedy największą siłą militarną w Łodzi byli studenci Wojskowej Akademii Medycznej.

Przedwojenną gwiazdą WKS był Władysław Karasiak, który urodził się na Kozinach i na plac Hallera miał blisko. Szybko poznały się na nim inne kluby (m. in. ŁKS) choć w 1926 roku zadebiutował w reprezentacji Polski jeszcze jako zawodnik WKS.

Będąc emerytem dorabiał sobie jako porządkowy na meczach hokejowych i bokserskich w Pałacu Sportowym. Miał odpowiedzialne zadanie: pilnował wejścia do loży honorowej. Jego dawna sława i zyskany dzięki temu autorytet sprawiały, że nikt niepowołany nawet nie próbował wejść na miejsca dla VIP-ów, a ówcześni łódzcy prominenci, sekretarzy i prezydentów nie wyłączając, witali się z nim z uszanowaniem. Już w 1924 roku klub miał swojego pierwszego olimpijczyka: w zawodach strzeleckich podczas igrzysk w Paryżu brał udział Bolesław Gościewicz.

Zbudowano stadion (blisko ulicy Towarowej, w miejscu dzisiejszego toru żużlowego), który służył sportowcom i wojsku jako miejsce uroczystości i defilad. W 1928 roku rozgrywał tu swoje ligowe mecze ŁKS, bo na nowym wówczas stadionie przy al. Unii nie urosła jeszcze trawa. Betonowa trybuna, z której odbierali honory od defilujących żołnierzy sanacyjni, a potem ludowi oficerowie (gdy plac nosił nazwę 9 Maja), stała jeszcze niedawna - zburzono ją rozpoczynając budowę motodromu.

Po wojnie nie było już w Łodzi wyższych władz wojskowych, klub został więc zdegradowany do miana Garnizonowego Wojskowego Klubu Sportowego. W 1952 roku trafił tu powołany do odbycia służby zasadniczej chłopak z Rudy Śląskiej, który nazywał się Ernest Pohl.

Grał na tyle dobrze, że zagrał w reprezentacji Łodzi w meczu z Warszawą. Jak można się domyślać, tak zakończył się łódzki rozdział jego kariery. Znalazł się w stołecznym CWKS, czyli centralnym klubie wojskowym (wcześniej i później znanym jako Legia), zostając jednym z najlepszych piłkarzy w historii polskiej piłki. Jest rekordzistą pod względem liczby strzelonych goli w ekstraklasie - 186 dla Legii i Górnika Zabrze.

Wychowankiem klubu był późniejszy mistrz Europy juniorów i reprezentant Polski Rafał Grzelak, a grali w drużynie piłkarskiej, która spędziła 23 sezony w III lidze, tacy znani z innych klubów zawodnicy jak Igor Sypniewski, Tomasz Muchiński, Sławomir Chałaśkiewicz, Andrzej Woźniak czy Robert Kozielski.

Silna była sekcja podnoszenia ciężarów. Jan Bochenek był brązowym medalistą olimpijskim w 1960 roku. W igrzyskach w Montrealu (1976) i w Moskwie (1980) startował Antoni Pawlak, trzykrotny brązowy medalista mistrzostw Europy. Olimpijczykami byli kolarze Jerzy Głowacki, Bernard Kręczyński i Krzysztof Sujka, a także szermierz Roman Kantor (1936), który zginął w Majdanku w 1944 roku.

Orzeł miał też sekcje koszykówki a także po zbudowaniu krytej pływalni - rekreacyjną sekcję pływacką. W roku 1994 klub poszedł do cywila i stal się po prostu Klubem Sportowym Orzeł, kultywując tradycje nazwy i miejsca, w którym od stu lat działa.

Uroczystości jubileuszowe z udziałem sportowców, działaczy, trenerów, sympatyków w tym przedstawiciele miasta oraz mediów planowane są w tym roku. Obecny zarząd ma plan wskrzeszenia działalności sportowej na szerszą skalę i stara się o zrealizowanie uchwały rady miejskiej w oparciu o koncepcje rozwoju przedstawioną miastu. Są konkretne pomysły (sekcje piłkarska i tenisowa, budowa boisk i kortów) i ludzie gotowi je realizować.