Otyłość prosta

5/9

W praktyce klinicznej wyróżnia się dwa typy otyłości: prostą i wtórną. Pierwsza z nich nazywana jest również otyłością pierwotną i alimentacyjną. Jej przyczyną jest dodatni bilans energetyczny – nadmiar dostarczanych kalorii w stosunku do zapotrzebowania metabolicznego organizmu. Otyłość prosta wynika w głównej mierze ze spożywania wysoko przetworzonej żywności (bogatej w tłuszcze zwierzęce i węglowodany proste) i zbyt małej aktywności fizycznej.

6/9

Otyłość wtórna

Otyłość wtórna jest drugim, tuż obok otyłości pierwotnej, typem tego stanu chorobowego. Ma ona podłoże chorobowe i może występować w przebiegu chorób endokrynologicznych (nadczynności tarczycy, zespołu Cushinga, niedoboru hormonu wzrostu), chorób genetycznych (zespołów: Pradera-Williego, Turnera i Klinefeltera), chorób zwyrodnieniowych, wad rozwojowych, stanów zapalnych organizmu i urazów ośrodkowego układu nerwowego. Otyłość wtórna może również występować na skutek przyjmowania różnych leków, w tym głównie: kortykosteroidów, pochodnych fenotiazyny, leków przeciwdepresyjnych i przeciwpadaczkowych, insuliny, pochodnych sylfonylo-mocznika i betaadrenolityków.

7/9

Otyłość brzuszna

Brzuszny typ otyłości, nazywany również centralnym i androidalnym, charakteryzuje się nagromadzeniem tkanki tłuszczowej w okolicy brzusznej. Związany jest on z podwyższonym ryzykiem chorób wieńcowych, zaburzeń metabolicznych (m.in. cukrzycy), a także niektórych nowotworów (głównie układu pokarmowego).

Otyłość brzuszna prowadzi do otłuszczenia narządów wewnętrznych (głównie wątroby) oraz współwystępuje z insulinoopornością, nadciśnieniem tętniczym oraz chorobami sercowo-naczyniowymi.

8/9

Otyłość pośladkowo-udowa

Pośladkowo-udowy typ otyłości, nazywany również typem obwodowym, charakteryzuje się nagromadzeniem tkanki tłuszczowej w obrębie bioder i pośladków. Rozwija się on w głównej mierze u kobiet w wieku menopauzalnym.

Wstecz Dalej