Pabianiczanie śpiewali piosenki powstańcze. Tak oddano hołd bohaterom

Obchody 79 rocznicy powstania warszawskiego rozpoczęły się od minuty ciszy oraz złożenia kwiatów na grobach żołnierzy. W tym roku program obchodów był inny i większy niż zawsze. Władze miasta wykorzystały fakt, że oddano już do użytku nowy amfiteatr, gdzie zorganizowano wieczór z pieśniami powstańczymi.
Frekwencja dopisała, a trybuny wypełniły się szczelnie. Nie przeszkodził nawet padający deszcz. Pabianiczanie chętnie słuchali i śpiewali pieśni powstańczych, a młodzież z I Liceum Ogólnokształcącego zachwyciła swoją interpretacją artystyczną. Artyści za swój wzruszający występ otrzymali gromkie i zasłużone brawa.

63 Dni Chwały

Powstanie warszawskie (1 sierpnia – 3 października 1944[b]) – wystąpienie zbrojne przeciwko okupującym Warszawę wojskom niemieckim, zorganizowane przez Armię Krajową w ramach akcji „Burza”, połączone z ujawnieniem się i oficjalną działalnością najwyższych struktur Polskiego Państwa Podziemnego. Największa operacja militarna Armii Krajowej. Swoim maksymalnym zasięgiem objęła część lewobrzeżnych dzielnic miasta, niewielki obszar prawobrzeżnej Warszawy, a także Puszczę Kampinoską, Legionowo i okolice Marek. Była to największa bitwa stoczona podczas II wojny światowej przez organizację podziemną z wojskami okupacyjnymi.

Powstanie warszawskie było wymierzone militarnie przeciw Niemcom, a politycznie przeciw ZSRR oraz podporządkowanym mu polskim komunistom. Dowództwo AK planowało samodzielnie wyzwolić stolicę jeszcze przed wkroczeniem Armii Czerwonej, licząc, że uda się w ten sposób wzmocnić międzynarodową pozycję rządu Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie oraz powstrzymać realizowany przez Stalina proces podporządkowywania i sowietyzacji Polski. Po wybuchu powstania Armia Czerwona wstrzymała ofensywę na kierunku warszawskim, a radziecki dyktator konsekwentnie odmawiał udzielenia powstaniu poważniejszej pomocy. Wsparcie udzielone powstańcom przez Stany Zjednoczone i Wielką Brytanię miało natomiast ograniczony charakter i nie wpłynęło w sposób istotny na sytuację w Warszawie. W rezultacie słabo uzbrojone oddziały powstańcze przez 63 dni prowadziły samotną walkę z przeważającymi siłami niemieckimi, zakończoną kapitulacją 3 października 1944.