Pory roku w pracy leśników

Wiosna
Najbardziej absorbująca jest wiosna: czas odnowień i zalesień. Dla powierzchni, na których będzie sadzony las, leśniczy w roku poprzedzającym odnowienie sporządza tzw. szkice odnowieniowe, na których zaznacza rozmieszczenie i ilość poszczególnych gatunków. Sporządzając szkic, musi wziąć pod uwagę preferencje drzewek - ich wymagania dotyczące światła, wilgotności gleby, żyzności siedliska. Gdy już określi ilości i gatunki, składa zamówienie do szkółki leśnej - szkółkarz musi wiedzieć, jakie będzie zapotrzebowanie na młode drzewka.

Wiosną sadzonki przywożone są na powierzchnie zabezpieczone przed wysychaniem, a potem - według wcześniej sporządzonego szkicu - wysadzane. Przyjmując, że na 1 hektar wysadzanych jest średnio 8 tysięcy sadzonek różnych gatunków, w leśnictwach sadzi się zwykle ponad 100 tysięcy drzewek - w średniej wielkości nadleśnictwie zaś ponad milion dwieście tysięcy.

Sadzimy sosny, dęby, buki, brzozy, graby, lipy, klony. Gdy wczesną wiosną nie ma jeszcze zielonej pokrywy w lasach, a gleba wysycha, zwiększa się zagrożenie pożarowe. Konieczne jest wtedy wykonywanie prac mających na celu ochronę przeciwpożarową - nadzorowane jest wykonywanie lub odnawianie pasów przeciwpożarowych przy drogach, usuwanie z lasów posuszu.

Przychodzi też czas na realizowanie zadań z tzw. ochrony lasu. W ramach tych prac oceniany jest stan sanitarny, a w tym monitorowanie zagrożenia ze strony szkodników drzew - w tym od najgroźniejszego gatunku atakującego lasy sosnowe, brudnicy mniszki. Trzeba dokładnie oglądać pnie drzew, żeby zobaczyć, czy nie ma na nich wędrujących w korony drzew gąsienic, które żywią się igłami sosny. Kiedy jest ich bardzo dużo, doprowadzają do tzw. gołożerów, czyli zjadają wszystkie igły, a pozbawione nich drzewa umierają.

Lato
W lecie wywieszane są pułapki feromonowe - do nich łapią się samce brudnicy zwabiane zapachem przypominającym samice. Ich ilość w pułapkach wskazuje, kiedy w lesie pojawiają się samice. Obserwacje ilości samic pozwala na określenie zagrożenia ze strony tego szkodnika i podjęcie właściwych działań.
W lecie leśniczy wyznacza także powierzchnie z młodym lasem do pielęgnacji. Żeby drzewka miały właściwe warunki do wzrostu, muszą być pielęgnowane - należy więc wykaszać rośliny zagłuszające sadzonki. Wcześniej oceniane są szkody, jakie powstały po zimie w wyniku żerowania zwierząt: saren, jeleni, łosi.
Przez całe lato trwa też dyżur przeciwpożarowy - leśniczowie dyżurują pod telefonem, a obserwatorzy w punktach alarmowo-dyspozycyjnych (PAD) przez kamery obserwują lasy i informują o dostrzeżonych pożarach.

Jesień
Jesienią leśnicy zajęci są wyliczaniem wielkości pozyskania drewna na lata przyszłe. Dokonują tzw. szacunków brakarskich. Późną jesienią leśnicy przeszukują na wybranych powierzchniach ściółkę leśną i wierzchnią warstwę gleby i zbierają szkodniki owadzie, które w niej zimują w formie larw lub poczwarek. Ich ilość wskazuje na zagrożenia, jakie mogą wystąpić w lesie w następnym roku.

Zima

Zimą trwają prace przy pozyskaniu drewna. Oczywiście każda kłoda, każdy stos drewna są mierzone, każde drewno ma nabity numer i jest wprowadzane do systemu informatycznego. Leśniczy odpowiada za stan drewna i jego ilość.
Zadania całoroczne

W lasach przez cały czas prowadzone są prace hodowlane – w starszych uprawach tzw. czyszczenia wczesne, w młodnikach czyszczenia późne. W ramach tych prac usuwane są z młodników drzewka chore, krzywe, opóźnione we wzroście. Selekcjonerem jest oczywiście leśnik. Co w naturze nastąpiłoby samoczynnie w dłuższym czasie, leśnik wykonuje w ramach jednego, dwóch zabiegów, poprawiając warunki wzrostu drzewek pozostawianych na leśnej powierzchni. Taka selekcja pozwala wybrać drzewka najdorodniejsze, najzdrowsze, które mają szansę dotrwać do chwili dojrzałości lasu, ale też – dzięki zwiększeniu dostępności lasu – umożliwia ludziom jego odwiedziny.