S14 wciąż jest do wygrania

Nie imputując nic Bugajskiemu, oznaczałoby to mniej więcej tyle, że Joński walczy bez sensu. Powielając tę retorykę, odnotować należy fakt, że do walki w wygranej sprawie włączyła się właśnie Hanna Zdanowska.

Ta sama Zdanowska, która zwycięstwo w rzeczonej sprawie obwieściła 14 listopada, na kilka godzin przed nastaniem ciszy wyborczej. Na razie, brutalne fakty są takie, że zwycięstwa nie ma, w projekcie rządowego programu budowy dróg na lata 2014-23, trasa S14 nie zmieniła swojego położenia nawet o centymetr - wciąż dumnie pręży się na 6. miejscu listy rezerwowej. Co więcej, ciężko jest stwierdzić, że realizację zabezpiecza kontrakt terytorialny, bo i w tym dokumencie S14 została wpisana w trybie warunkowym, o czym zresztą było wiadomo 14 listopada. Było na piśmie, wystarczyło czytać.

Bardzo możliwe, że rząd przesunie S14 na obiecane miejsce, ale jeśli tak, to komuś trzeba będzie odebrać. To zawsze oznacza awanturę. Oczywiście, Łódź ma w rządzie dwóch ministrów, w dodatku stojących na górze partyjnej hierarchii - szanse w politycznej przepychance są ponadprzeciętnie wysokie, a brak sukcesu wyjątkowo trudno byłoby PO wytłumaczyć.

Na swój sposób budujące jest, że Zdanowska nie brnie w zaparte i nie przekonuje, iż wszystko jest załatwione. PR-owo jest trudnej sytuacji. Dziś na zamieszaniu traci trochę, w przyszłości może wygrać, ale i przegrać. Jeśli jest ktoś, kto osobiście niemal na pewno wygra, to jest nim Joński. Dziś kreuje się na tego, który mobilizuje Zdanowską.

Miarkuje przy tym słowa, nie dając powodu, by zarzucać mu polityczne awanturnictwo. Jeśli Łódź dostanie S14, to Joński uszczknie nieco splendoru, może nawet dzięki tej sprawie "zmężnieje" wizerunkowo . A jeśli S14 nie dostaniemy, to Joński na pocieszenie dostanie młotek. I pewne jest, że Platformę młotkować nim będzie do samych wyborów.