Siedemdziesiąt lat małżeństwa Jadwigi i Edwarda Bielickich

Pani Jadwiga pochodzi z Kujaw, a wychowywała się we Włocławku. Żeby uniknąć przymusowych robót w III Rzeszy, została kucharką w zasiedlonej przez Niemców posiadłości w Gledzianowie w gminie Witonia w powiecie łęczyckim.

Pan Edward jest rodowitym kutnianinem. Pracował jako kolejarz, ale kocha też piłkę nożną. Był piłkarzem oraz trenerem nieistniejącego już Kolejowego Klubu Sportowego Czarni Kutno. Podczas okupacji był żołnierzem Armii Krajowej o pseudonimie Błyskawica. Jak mówi, swoją przyszłą żonę poznał zupełnie przypadkiem podczas wizyty w domu jej bliskich. Pół roku później pobrali się.

- Ślub wzięliśmy w podkutnowskim Mnichu, bo był to jeden z nielicznych kościołów w okolicy nieprzerobiony przez Niemców na magazyn - wspomina pani Jadwiga. - Ceremonia zaślubin odbyła się w tajemnicy. Mieliśmy wtedy po 23 lata, a według ówczesnego prawa byliśmy zbyt młodzi, żeby się pobrać. Za złamanie tego zakazu groziły surowe konsekwencje. Tak więc przez pewien czas żyłam pod swoim panieńskim nazwiskiem, a nazwisko męża przyjęłam dopiero po wojnie.

Kilka miesięcy po ślubie przyszła na świat ich córka. To właśnie wtedy Edward Bielicki został aresztowany i wywieziony do Niemiec. Rozłąka z najbliższymi trwała półtora roku. - Wolność przyszła razem z wojskami amerykańskimi - opowiada Edward Bielicki. - Dostałem nawet propozycję wyjazdu do Stanów Zjednoczonych, ale odmówiłem, bo w domu czekała na mnie rodzina. Tak więc po długiej podróży zmęczony, ale szczęśliwy dotarłem wreszcie do Kutna.

Zapytani o receptę na udane małżeństwo, państwo Bieliccy odpowiadają: - Po prostu jesteśmy sobie przeznaczeni - śmieje się pani Jadwiga. - Nie ma dnia, by mąż nie potrzymał mnie chwilę za rękę lub nie przytulił. Ważne, żeby być ze sobą na dobre i na złe.

Jubilaci mają troje dzieci, troje wnucząt i dwoje prawnucząt. W niedzielę małżeństwo wraz z rodziną swój jubileusz uroczyście świętowało podczas mszy świętej w kościele pw. św. Jana Chrzciciela w Kutnie.