Proces fermentacji może być dynamiczny, dlatego codziennie należy odcedzać pianę, która będzie zbierała się na górze naczynia.
W trakcie kiszenia należy sprawdzać, czy przypadkiem na powierzchni nie pojawia się pleśń. Jeżeli się pojawiła - cały zakwas niestety trzeba wylać.
Po 5-6 dniach zakwas powinien być gotowy. Po zlaniu gotowego zakwasu, buraczki można ponownie zalać wodą z solą i kisić po raz kolejny.
Gotowy zakwas z buraków przechowywać w lodówce.
Zakwas można pić po lekkim schłodzeniu. Można go również użyć do przygotowania barszczu. Najlepiej spożyć go w ciągu maksymalnie dwóch tygodni. Końcówkę zakwasu można wykorzystać do rozpoczęcia fermentacji w kolejnej nastawie (nie trzeba wtedy wykorzystywać chleba razowego jako zaczynu fermentacji).
Jedynie osoby chore na cukrzycę powinny uważać na buraki - mają dużo cukru i wysoki indeks glikemiczny.
Picie zakwasu buraczanego zaleca się osobom cierpiącym na anemię a także tym, którzy zmagali się z problemami nowotworowymi lub są w trakcie rekonwalescencji po rozmaitych operacjach. Zakwas z buraków wykorzystuje się również do walki z osteoporozą. Zakwas buraczany stymuluje również rozwój czerwonych krwinek, przeciwdziała więc niedokrwistości, poprawia morfologię i zwiększa poziom hemoglobiny. Burak to bogactwo betainy, która chroni wątrobę i ją odtruwa. Betanina - barwnik odpowiedzialny za kolor buraka - jest natomiast znanym antyoksydantem, który wychwytuje z organizmu wolne rodniki.
To całkowicie naturalny, silny "antybiotyk". Dostarcza też organizmowi wielu cennych składników, takich jak kwas foliowy, witaminy z grupy B, witamina C, potas, wapń, żelazo, magnez i kilka innych mikroelementów.
