Piątkową sesję rozpoczął prof. Tomasz Bocheński, kierownik Katedry Literatury XX i XXI wieku UŁ, analizując z pozycji witkacologa ważne dla poety zagadnienia. W wystąpieniu "Dialogi Tuwima... z nijakością" przywołał m.in. opinię zaprzyjaźnionego z Tuwimem Józefa Wittlina (autora ważnej przedwojennej powieści "Sól ziemi"):
- Był Tuwim poetą poezji. Wsłuchiwał się w poezję w sobie i wierzył w poezję, która wydobywa "strasznych mieszczan" z ich bredni - mówił. - Zastawia "haczyki" na czytelnika oddanego bezrefleksyjnej potoczności. Tuwim przeczuwa w latach 30. rozpowszechnienie się banału. Intuicja podpowiada mu, że zrzucać winę tylko na drobnomieszczan byłoby naiwnością. Banalne, urzędowe mówienie o sztuce, przeobrażające niezwykłe w oczywiste i nudne, prowadzi bowiem do marginalizacji istnienia. Nie wystarczy więc krytykować banał, trzeba zdobyć się na nieustanne przekształcanie formy języka przy pomocy absurdu, purnonsensu, czarnego humoru. Od nijakości w mówieniu do banalności zła wiedzie droga, która czasem odsłania Tuwimowi to, w co właściwie nie chce uwierzyć.
Już mniej błyskotliwe było kolejne wystąpienie, prof. Tomasza Stępnia (autora m.in. "Kabaretu Juliana Tuwima") na temat pisanych przez poetę pamfletów.
Sposób, w jaki odbierają utwory Tuwima Rosjanie (widząc cechy wspólne z Czechowem) i jego związki z rosyjskimi emigrantami, egzystującymi w przed- i powojennej Polsce, przybliżył Piotr Mitzner. Tuwim, ceniony (i bezbłędny) tłumacz literatury, zatrudniał rosyjskich poetów jako konsultantów. Była to forma pomocy finansowej.
Program konferencji dostępny jest na stronie tuwimbezkonca.pl.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
