Wieluń: Trochę piękna, trochę ruin

Wieluń znalazł się w pasie fortyfikacji strzegących południowo-zachodniej granicy Korony, ciągnący się od Krakowa do Ostrzeszowa. Wieluńskie fortyfikacje powstały po pożarze w 1335 roku. Mury miały wysokość ponad ośmiu metrów, o czym świadczy ślad na Bramie Krakowskiej. Wstęp do miasta możliwy był przez dwie bramy: Kaliską i Krakowską. Mury otoczone były fosą, na którą składały się liczne stawy i strumienie. Część z nich zostawiła ślady do dziś. Na początku XIX wieku zachowany był jeszcze cały obwód murów, ale w bardzo złym stanie. Do naszych czasów przetrwały tylko niewielkie fragmenty: wzdłuż ul. Podwale, Ewangelickiej, Okólnej i Zamenhofa.

Jedyną zachowaną do dziś bramą miejską jest Brama Krakowska. Zbudowana w XIV wieku, u wylotu traktu do Krakowa. Pierwsza kondygnacja zwieńczona jest gzymsami i rzędem arkadowych blend. Brama szczęśliwie nie podzieliła losu murów, ponieważ w XIX wieku, po rozebraniu ratusza miejskiego, dobudowano do niej nową instytucję wykorzystując ją jako wieżę ratuszową. Późnoklasycystyczny ratusz wybudowano w 1842 roku według projektu Henryka Marconiego i Piotra Wetzlicha. Kondygnacje budynku rozdziela gzyms korkodowy, a ściany wieńczy charakterystyczny klasycystyczny gzyms z ząbkowaniem. Dobudowanie ratusza zamknęło jednocześnie przejazd przez bramę. Podczas I wojny światowej na wieże zleciała niemiecka bomba, ale szczęśliwie zatrzymała się na dachu i nie eksplodowała. Po wojnie na wieży umieszczono zegar ze zburzonego kościoła farnego.

Spacerując po Wieluniu warto wstąpić do Kościoła Bożego Ciała, który według legendy ufundował w 1217 roku Władysław Odonica. Kościół i pobliski klasztor należały do augustynianów. Dopiero w 1921 roku przejęli go Misjonarze Świętej Rodziny i był to pierwszy klasztor tego zakonu w Polsce. Po wielu przebudowach kościół zyskał gotycko-barokową bryłę. Świątynia zbudowana jest z kamienia wapiennego i piaskowca. Od zachodu fasada ujęta jest w dwie baszty, zwieńczona gotyckim trójkątnym szczytem. W prezbiterium zachowały się wielkie gotyckie okna zakończone ostrymi łukami.

Wewnątrz katedry znajduje się wiele cennych obrazów, które powinny zainteresować miłośników sztuki sakralnej: późnogotyckie płótno z XVI wieku "Zdjęcie z krzyża", olej autorstwa renesansowego, włoskiego malarza Giuio Cesare Proccainiego "Wizja św. Tersesy z Avila", "Grosz czynszowy" - obraz ze szkoły Tycjana z XVII wieku i dekoracyjna marmurowa chrzcielnica z XVI wieku.

W ogrodach klasztornych rozciągających się wokół parafii stoi zaś figura św. Jana Nepomucena.