Wojskowe Zakłady Lotnicze nr 1 S.A. z dużym doświadczeniem w dostosowywaniu śmigłowców do potrzeb NATO!

Przystępując do NATO automatycznie staliśmy się jego wschodnią granicą, szczególnie istotną dla Europy oraz innych państw Sojuszu. Mając na uwadze unormowania wynikające z aktu nadrzędnego jakim jest Konstytucja, Siły Zbrojne RP służą ochronie nienaruszalności terytorium państwa i jego granic. Przyjęte przez Polskę zobowiązania, wynikające m.in. z Traktatu Północnoatlantyckiego spowodowały konieczność podejmowania działań przez Siły Zbrojne RP w kilkudziesięciu misjach poza granicami państwa. Następstwem uczestnictwa Polski w Sojuszu była także konieczność dostosowania polskiego wyposażenia wojskowego do standardów NATO.

Wojskowe Zakłady Lotnicze Nr 1 S.A. odegrały istotną rolę w zakresie utrzymania sprawności statków powietrznych, umożliwiając prowadzenie działań przez Wojsko Polskie poza granicami kraju. Od chwili dołączenia Polski do NATO rozpoczął się proces modernizacji statków powietrznych, które zostały wyposażone w najnowocześniejszy sprzęt. WZL1 przygotowały śmigłowce do współdziałania w ramach operacji m.in. w Iraku i Afganistanie, poprzez wdrożenie systemów interoperacyjnych z wojskami sojuszniczymi.

Łódzka spółka przez lata działalności dostosowała szereg śmigłowców do niesprzyjających warunków, jakie panowały na misjach oraz do wysokich norm obowiązujących wszystkie państwa członkowskie Sojuszu. Zaimplementowane ulepszenia miały nie tylko zapewnić większe bezpieczeństwo załogom statków powietrznych będących na wyposażeniu polskiego kontyngentu wojskowego, ale również ułatwić współpracę z żołnierzami innych państw. Jednym z wyzwań dla specjalistów Spółki były warunki pogodowe panujące w Iraku. Wysokie temperatury oraz większe zapylenie było utrudnieniem nie tylko dla żołnierzy, ale stanowiło wyzwanie dla utrzymania sprawności statków powietrznych. Ponadto, często wszelkie obsługi i naprawy wykonywane były w nocy w celu zapewnienia sprawności śmigłowców do podejmowania kolejnych działań już następnego dnia.

Rejony działania śmigłowców na Półwyspie Arabskim i w Afganistanie stanowiły szczególne wyzwanie dla umiejętności załóg. Jeden z żołnierzy tak wspomina trudności jakie napotykali w codziennym prowadzeniu działań: „W celu zapewnienia bezpieczeństwa, śmigłowce musiały latać na niewielkiej wysokości względem gruntu, przy czym należy uświadomić sobie, że Afganistan to wysokie góry, a często lądowiska umieszczone były na dużej wysokości, na której start śmigłowca każdorazowo obarczony był ogromnym ryzykiem.” Kolejnym utrudnieniem w eksploatacji śmigłowców było prowadzenie działań po zmroku. Podejmując to wyzwanie, Wojskowe Zakłady Lotnicze Nr 1 S.A. na śmigłowcach zamontowały m.in. system NVG (Night Vision Goggles), umożliwiający podejmowanie działań w warunkach nocnych, co jest niezwykle istotne w aspekcie prowadzenia współczesnych, wielowymiarowych działań wojskowych.

Modernizacja śmigłowców poprawiła bezpieczeństwo lotów po zmroku na niewielkich wysokościach, zwiększono skuteczność wykrywania i identyfikacji celów oraz umożliwiła przeprowadzenie szerokiego wachlarza akcji, ograniczając widoczność pozycji śmigłowców dla przeciwnika. Odporność balistyczną zespołów konstrukcyjnych kadłuba przed ostrzałem z małokalibrowej broni strzeleckiej bez utraty posiadanych właściwości lotno-eksploatacyjnych maszyny zyskały dzięki zabudowaniu opancerzenia kompozytowego. W ramach modernizacji na pokładach statków powietrznych zabudowano nowe radiostacje VHF/UHF,HF, odbiorniki GPS, radiostacje ratunkowe ELT, systemy nawigacji VOR/TAC/MKR, transpondery IFF, głowice optoelektroniczne FLIR, reflektory poszukiwawcze, boczne i tylne stanowiska strzeleckie do WPKM oraz wciągarki pokładowe. W celu zapewnienia załogom większego bezpieczeństwa w Wojskowych Zakładach Lotniczych Nr 1 S.A. zamontowano na śmigłowcach urządzenie rozpraszające gazy wylotowe oraz opancerzenie chroniące załogę i newralgiczne podzespoły. Ponadto zespół specjalistów WZL1 wdrożył system zabezpieczający przed bezpośrednim trafieniem przez rakiety z głowicami na podczerwień.

Dokonanie tych wszystkich modernizacji i usprawnień statków powietrznych byłoby niemożliwe bez efektywnej współpracy z Wojskiem Polskim, będącym użytkownikiem sprzętu. W szczególności polscy żołnierze stanowią dla Wojskowych Zakładów Lotniczych Nr 1 S.A. cenny głos doradczy, wynikający z posiadanego doświadczenia na polu działań wojskowych. Ponadto, obecność Polski w Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego podwyższyła poziom bezpieczeństwa polskiej floty statków powietrznych, do którego przyczyniło się także WZL1. To solidarność i trwałość NATO, a przede wszystkim odwaga wszystkich żołnierzy służących w ramach jej struktur, a także niezawodność wojskowego sprzętu jest gwarantem utrzymania globalnego pokoju.

Polska po przejściu transformacji ustrojowej rozpoczęła swoją drogę do uczestnictwa w Sojuszu Północnoatlantyckim. Jej początek był niezwykle trudny i wymagający dla całego państwa, Sił Zbrojnych RP, a także dla polskiego lotnictwa. Lata 1989-1999 to okres, w którym Polska musiała samodzielnie zapewnić sobie bezpieczeństwo, posiadając wyłącznie gwarancje „nietykalności” wynikające z członkostwa w Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz deklaracje złożone przez państwa zachodnie. W dniu 12 marca 1999 roku Rzeczypospolita Polska dołączyła do struktur kluczowej organizacji wpływającej na trwałość i stabilność globalnego bezpieczeństwa – Sojuszu Północnoatlantyckiego (NATO). Należy jednak podkreślić, że choć członkostwo Polski w Sojuszu w zasadniczy sposób wzmocniło nasze bezpieczeństwo, to nie zwolniło nas jednocześnie od budowy silnych i wiarygodnych sił zbrojnych, zdolnych realizować zadania i budować wspólną obronę w ramach NATO.