Zasiłek pielęgnacyjny nie dogoni dodatku z ZUS

Dodatek pielęgnacyjny przyznawany jest na podstawie przepisów ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (art. 75). Jego przyznawaniem i wypłatą zajmuje się Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Może skorzystać z niego osoba, która jest uprawniona do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy albo renty rodzinnej, jeśli jednocześnie spełnia jeden z następujących warunków:

została uznana za całkowicie niezdolną do pracy oraz do samodzielnej egzystencji,
ukończyła 75 lat.

Jeśli dodatek ma być przyznany ze względu na całkowitą niezdolność do pracy oraz dosamodzielnej egzystencji, konieczne jest potwierdzenie spełnienia tego warunku odpowiednim orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS. O braku zdolności do samodzielnej egzystencji przesądza to, że ubiegający się o dodatek wymaga opieki innej osoby (np. w myciu, ubieraniu się, jedzeniu posiłków, kupowaniu żywności, ogrzewaniu mieszkania).

W sytuacji, gdy podstawą do otrzymania dodatku jest fakt ukończenia 75. roku życia, dodatek zostanie przyznany przez ZUS z urzędu, bez konieczności dopełniania jakichkolwiek formalności przez emeryta lub rencistę.

Obecnie dodatek pielęgnacyjny ma wysokość 181,10 zł miesięcznie (dodatek pielęgnacyjny dla inwalidy wojennego całkowicie niezdolnego dopracy i samodzielnej egzystencji wynosi 271,65 zł). Z uwagi na to, że jest on waloryzowany co roku, przy okazji waloryzacji emerytur i rent, jego wysokość zmieni się w związku z marcową waloryzacją. O ile wzrośnie dodatek? Dowiemy się, gdy zostanie ogłoszony ostateczny wskaźnik waloryzacji. Zgodnie z dotychczasowymi szacunkami, można spodziewać się wzrostu o 4-5 zł.

Zasiłek pielęgnacyjny ma podobny charakter, jak dodatek. Niedawno jeszcze oba te świadczenia miały niemal identyczną wysokość. Dlatego też powszechne jest ich mylenie i brak rozumienia różnic między nimi. Zasiłek - w odróżnieniu od dodatku - nie jest przyznawany i wypłacany przez ZUS, ale przez gminę (urząd gminy lub właściwy miejscowo ośrodek pomocy społecznej). Przyznaje się go nie w oparciu o przepisy emerytalno-rentowe, ale na podstawie ustawy o świadczeniach rodzinnych (art. 16).

Przyznanie zasiłku nie jest uzależnione od legitymowania się uprawnieniami do emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy, czy też renty rodzinnej. Zasiłek przyznawany jest w celu częściowego pokrycia wydatków związanych z koniecznością zapewnienia osobie niepełnosprawnej opieki i pomocy w związku z jej niezdolnością do samodzielnej egzystencji.