Zrelaksowana Ewa Drzyzga w saunie, całkiem prywatnie! ZDJĘCIA, WYWIAD. Takiej Ewy Drzyzgi jeszcze nie widzieliście 16.12.2023

Ewa Drzyzga, niedościgniona dziennikarka, która przez lata prowadziła "Rozmowy w toku", a teraz jest jedną z prowadzących śniadaniowe pasmo "DDTVN" w duecie Agnieszką Woźniak-Starak. Więcej je łączy czy dzieli, zapytaliśmy Ewę Drzyzgę.

ZOBACZ ZDJĘCIA EWY DRZYZGI - KLIKNIJ TUTAJ

- Od kilku lat współprowadzi Pani program "Dzień dobry TVN" z Agnieszką Woźniak-Starak. Co wpływa na to, że jesteście tak zgranym duetem?
Mamy podobne poczucie humoru. Jednak myślę, że na nasz sukces składa się to, że interesują nas inne dziedziny życia. Gdy w programie poruszany jest temat zwierząt lub filmu, to od razu wiemy, kto będzie wiódł prym. Każda z nas ma swoją ciekawość tematów, więc nie ma między nami napięcia czy walki o zadawanie pytań (uśmiech - przyp. red.)

- A Pani, z jakimi gośćmi najchętniej się spotyka? Które tematy najchętniej porusza Pani w programie?
Zdecydowanie najbardziej rozpala moją ciekawość edukacja i wszystko to, co dotyczy dzieci - troski o nie, a także ich praw. Lubię również tematy około medyczne. Tyle nowego dzieje się w świecie medycyny. Zabiegani tak rzadko przykładamy wagę do tego, żeby zadbać o siebie, zmienić nawyki, które nam szkodzą.

- Rozmowy z gośćmi trwają zazwyczaj kilka minut, a wiadomo, że to najtrudniejsza forma dziennikarska.
W "Dzień dobry TVN" nie mamy przestrzeni na bardzo pogłębioną rozmowę z gościem. Na szczęście jest również cykl "Dzień dobry TVN extra". Pamiętam doskonale mój wywiad z Julią Wróblewską, z którą spotkałam się po wielu latach. O swoich początkach na planie filmowym opowiadała w "Rozmowach w toku", kiedy miała 8 lat. Teraz spotkałyśmy się w jej dorosłym życiu i zgodziła się opowiedzieć o swoich zmaganiach ze zdrowiem psychicznym.

- W tym wywiadzie nie kryła Pani wzruszenia. Mogę wywnioskować, że jest Pani bardzo wrażliwa.
Po prostu nie potrafię inaczej. Gdy siedzę obok osoby, która się przede mną otwiera, zwierza się ze swego życia, odkrywa się, dzieli swym bólem, smutkiem, wrażliwością i jest w tym szczera, odczuwam tę samą energię. Wystarczy się wsłuchać w czyjeś uczucia i nie ma co się wstydzić swoich.

- Czuje Pani, że dla niektórych rozmowa z Panią może być formą terapii?
Nigdy nie pozwoliłabym na to, aby mianować się terapeutką i nie chciałabym, aby ktoś mnie tak potraktował. Nic nie jest w stanie zastąpić prawdziwej terapii. W programie "Rozmowy w toku" zawsze obecny był psycholog, a ja starałam się gościowi zapewnić poczucie bezpieczeństwa.

- Spotkania z gośćmi w "Rozmowach w toku" z pewnością nie były łatwe. Bywało tak, że przenosiła Pani te emocje do domu?
Gdy rozmawiałam z osobą przez godzinę, poruszając trudny dla niej temat, to trudno mi było nie myśleć o tym później. Pamiętam moje powroty ze studia samochodem, w kompletnej ciszy. Wtedy próbowałam wszystko poukładać sobie w głowie. Na szczęście rodzina zawsze była dla mnie rodzajem wybawienia, powrotu do rzeczywistości. Wówczas moje dzieci były jeszcze małe i od progu opowiadały mi o tym, co się wydarzyło w przedszkolu, szkole. To pozwalało mi oderwać się od tego, czym dzielili się ze mną moi goście.

- Pomimo tego, że w "DDTVN" nie ma czasu na pogłębione rozmowy, któryś gość szczególnie zapadł Pani w pamięci?
Pamiętam, jak gościliśmy dziewczynę, która choruje na stwardnienie rozsiane. Opowiadała o swoich dalekich egzotycznych podróżach. Wtedy spojrzałam na siebie i pomyślałam o tym, że ona o kulach potrafi zwiedzać świat, a ja ciągle szukam wymówek, aby siedzieć w miejscu. Takie rozmowy bardzo otwierają głowę. Na naszych kanapach często zasiadają osoby, które są inspiracją i to zawsze we mnie zostaje.

- Czyli często zdarza się tak, że wraca Pani do domu z głową pełną pomysłów?
Tak albo z przepisem na pyszny obiad. Proszę mi wierzyć, ale niejednokrotnie przepisy z programu ratowały mi życie, kiedy nie miałam pojęcia, co ugotować dla rodziny.

- Lubi Pani gotować?
Nie jest to moja pasją, ale dbam o to, aby w domu zawsze był ciepły posiłek. Nie uciekam od garów (uśmiech - przyp. red.). Jest to dla mnie naturalne, że jak prowadzę dom, to zaglądam też do kuchni.
- Dziękuję za rozmowę.
Aleksandra Wojtanek/AKPA