Nauczycielka matematyki pochodząca z Piotrkowa została Dziewicą Konsekrowaną

Obrzęd konsekracji Anny miał miejsce w w kościele jezuitów w Łodzi. Dokonał go biskup Ireneusz Pękalski. Podczas uroczystości kandydatka na Dziewice Konsekrowaną leżała krzyżem. Odmówiono Litanię do Wszystkich Świętych i modlitwę konsekracyjną. Potem poświęcono obrączkę oraz brewiarz.

Anna Szcześniak, która przyjęła święcenia i została Dziewicą Konsekrowaną ma 34 lat. Pochodzi z Piotrkowa Trybunalskiego, z tamtejszej parafii Miłosierdzia Bożego. Jest nauczycielką matematyki w jednym z łódzkich liceów. Była związana z Ruchem Światło – Życie. Oazą Dzieci Bożych. Pasją Anny są góry.

W archidiecezji łódzkiej są już 23 Dziewice Konsekrowane. Pierwsze konsekrowano 1 stycznia 2006 roku. Wtedy dwie panny, po dziesięcioletnim przygotowaniu przez jezuitę ojca Józefa Kozłowskiego, wstąpiły w stan dziewictwa konsekrowanego. W całej Polsce mamy ponad 400 dziewic konsekrowanych.

Dziewice Konsekrowane posługują w bardzo różny sposób w Kościele i w świecie. W Łodzi znajdzie się wśród nich lekarkę, pisarkę, muzyków, tancerzy. Każda dziewica przez modlitwę – zwłaszcza jutrznię, nieszpory – modlitwę brewiarzową - jest włączona w wielką liturgię Kościoła. Przez ślub czystości – choć nosi obrączkę – nie będzie miała męża, bo będzie całkowicie oddana Panu Bogu.

Śluby można przyjąć od kobiety, która skończyła 25 lat, jest panną. nie może być wcześniej publicznie znana z prowadzenia niemoralnego życia, żyjąca w stanie przeciwnym czystości. Nie zostanie nią kobieta żyjąca na przykład w związkach niesakramentalnych. Instrukcja dotycząca Dziewic Konsekrowanych wydana przez  Kongregację ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego jasno też określa, że osoby wcześniej żyjące w małżeństwie, ale rozwiedzione nie mogą również zostać przyjęte do stanu Dziewic Konsekrowanych.

Jednocześnie taka kandydatka ma realistyczny obraz samej siebie, zna swoje słabe i mocne strony, potrafi budować zdrowe relacje z mężczyznami i kobietami, widzi wartość małżeństwa i macierzyństwa, potrafi w owocny sposób wykorzystać w budowaniu wspólnoty swoją zdolność do miłości, ma przygotowanie zawodowe i pracę pozwalające jej na samodzielne utrzymanie, umie radzić sobie z frustracją i cierpieniem na sposoby, które nie są niszczące dla otoczenia, jest wierna złożonym obietnicom.