Nowy łódzki kościół długo był filialną kaplicą parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Dopiero w 1884 roku władze rosyjskie wyraziły zgodę na utworzenie nowej parafii. Ogłoszono to uroczyście 25 stycznia 1885 roku. Jej proboszczem został ks. Ludwik Dąbrowski, który wniósł duży wkład w budowę świątyni. Do parafii należała południowa część Łodzi, od ul. Zawadzkiej (Próchnika) i Południowej (Rewolucji 1905 roku) do wsi Wólka i Rokicie. W jej skład weszły też inne wioski, m.in. Widzew, Karolew, Zarzew.
Konsekracja kościoła odbyła się 19 maja 1888 roku. Dokonał jej arcybiskup warszawski Wincenty Popiel-Chościak. Wtedy też, podczas konsekracji, umieszczono w głównym ołtarzu relikwie św. Justyna i św. Agnieszki. Jednocześnie zmieniono jego wezwanie - nie był to już kościół św. Jakuba, a Podwyższenia Krzyża Świętego. Do dziś znajduje się w nim relikwia Krzyża Świętego. To gwóźdź z Krzyża Chrystusa. Tyle, że nikt dziś nie jest w stanie wytłumaczyć, w jaki sposób ta relikwia trafiła do Łodzi.

CZYTAJ DALEJ>>>
.

W parafii Podwyższenia Krzyża świętego dużą rolę przywiązywano do kultywowania patriotycznych postaw. Głośno było o manifestacji, która miała miejsce przed kościołem 3 maja 1905 roku. Opis jej podaje w książce „Łódź Piotrowa”Marek Budziarek. Kończyło się nabożeństwo majowe, gdy pod chórem powstało zamieszanie. Ludzi w kościele było tak dużo, że cześć stała na zewnątrz. Ks. Karol Szmidel, ówczesny proboszcz parafii, wspominał, że nagle rozległy się strzały z rewolweru. Stojący przez kościołem ludzie zaczęli śpiewać „Boże coś Polskę"” Nagle pojawiło się kilkunastu kozaków. Zaczęli strzelać.

- Sądziłem, że strzały oddano w powietrze na postrach - tak wspominał to wydarzenie ks. Szmidel. - Tymczasem przekonałem się, że strzelano do ludzi, albowiem trzech zraniono na cmentarzu. Dowodzi tego i to, że pięć żelaznych prętów w parkanie okalającym kościół znacznie uszkodzono kulami karabinowymi. Jedna kula wpadła do kościoła wielkimi drzwiami i przedziurawiwszy szybę w drzwiach szklanych, uderzyła w pierwszy filar w kościele. Niektóre kobiety, które w czasie nabożeństwa umieściły się przy wielkich drzwiach pod chórem, spod chustek rozdawały mężczyznom rewolwery, które w kościele nabijali.

CZYTAJ DALEJ>>>

.

W parafii Podwyższenia Krzyża świętego dużą rolę przywiązywano do kultywowania patriotycznych postaw. Głośno było o manifestacji, która miała miejsce przed kościołem 3 maja 1905 roku. Opis jej podaje w książce „Łódź Piotrowa”Marek Budziarek. Kończyło się nabożeństwo majowe, gdy pod chórem powstało zamieszanie. Ludzi w kościele było tak dużo, że cześć stała na zewnątrz. Ks. Karol Szmidel, ówczesny proboszcz parafii, wspominał, że nagle rozległy się strzały z rewolweru. Stojący przez kościołem ludzie zaczęli śpiewać „Boże coś Polskę"” Nagle pojawiło się kilkunastu kozaków. Zaczęli strzelać.

- Sądziłem, że strzały oddano w powietrze na postrach - tak wspominał to wydarzenie ks. Szmidel. - Tymczasem przekonałem się, że strzelano do ludzi, albowiem trzech zraniono na cmentarzu. Dowodzi tego i to, że pięć żelaznych prętów w parkanie okalającym kościół znacznie uszkodzono kulami karabinowymi. Jedna kula wpadła do kościoła wielkimi drzwiami i przedziurawiwszy szybę w drzwiach szklanych, uderzyła w pierwszy filar w kościele. Niektóre kobiety, które w czasie nabożeństwa umieściły się przy wielkich drzwiach pod chórem, spod chustek rozdawały mężczyznom rewolwery, które w kościele nabijali.

CZYTAJ DALEJ>>>
.

Kilkadziesiąt lat później, w stanie wojennym, przed kościołem św. Krzyża kończyły się patriotyczne manifestacje, które ruszały spod kościoła jezuitów przy ul. Sienkiewicza. Niektórzy jeszcze pewnie pamiętają krzyż z kwiatów układany pod ścianą świętokrzyskiej świątyni...

CZYTAJ DALEJ>>>

.