Sto dni pani prezydent

Żeby zilustrować to zderzenie, sięgnęliśmy do przedwyborczej sondy Forum Łódź, w której przypominamy, jakie recepty na łódzkie problemy miała Hanna Zdanowska w listopadzie ubiegłego roku i jak jest stan realizacji tych recept na dzień dzisiejszy. Należy przy tym pamiętać, że odnosimy się nie do półmetka prezydentury, ani rocznicy, ale do stu dni.

Część problemów przed którymi stanęła nowa prezydent, to zaszłości z czasów jej poprzedników, tak jak sprawa dostosowania liczby placówek oświatowych do sytuacji demograficznej w mieście, albo - jak kto woli - likwidacji szkół. Niestety, początek od punktu zero to złudzenie. Polityka nie jest sprawiedliwa. Nowy prezydent musi brać na siebie odpowiedzialność za decyzje i zaniechania poprzedników. Rodzicom i nauczycielom nie wystarcza wyjaśnienie, że szkoły trzeba było zacząć wygaszać kilka lat wcześniej. Decyzje zapadają teraz i to w ekspresowym tempie. Tłumaczenie "to nie ja, to poprzednicy", wystarcza na bardzo krótko.

W pierwszych stu dniach Hanny Zdanowskiej uwagę zwracają nominacje dla ludzi Jerzego Kropiwnickiego, zwłaszcza dla Włodzimierza Tomaszewskiego jako szefa Zakładu Wodociągów i Kanalizacji oraz powrót Moniki Kern do zarządu Miejskiego Przedsiębiorstwa Oczyszczania. Prezydent może podać sto wiarygodnych powodów, ale zawsze będzie to odbierane jako swego rodzaju zapłata za poparcie udzielone przez Włodzimierza Tomaszewskiego przed drugą turą wyborów. Dla tych łodzian, którzy poszli odwołać Jerzego Kropiwnickiego w referendum - a była to niemała grupa - ludzie Kropiwnickiego w nowej ekipie mogą być zapowiedzią powrotu do starych rządów.

Otwarte pozostaje pytanie o styl rządów Hanny Zdanowskiej. Dla potrzeb podbudowania wizerunku premiera Jerzego Buzka ukuto kiedyś termin "miękka charyzma". Wydaje się, że ta miękka charyzma dosyć dobrze pasuje do tego, co zaprezentowała Hanna Zdanowska podczas pierwszych stu dni swojej prezydentury. Potrafi podjąć decyzję, zademonstrować nieustępliwość, ale lepiej, żeby zamieniła tę miękką charyzmę na charyzmę. Sprawia wrażenie, jakby działała gdzieś w tle, podczas gdy na pierwszej linii frontu operują wiceprezydenci. To wrażenie pogłębia się jeśli przywołać rządy Jerzego Kropiwnickiego, gdzie wiceprezydenci przypominali krajobraz w tle portretu Mony Lisy.

Należy także pamiętać, że pierwsze sto dni rządów to także uczenie się prezydentury, zwłaszcza gdy funkcję objęła osoba, która na takim stanowisku nie ma doświadczenia. Być może ważniejsza w tym okresie jest nie tyle fontanna inicjatyw, ile umiejętność uniknięcia wpadek i zyskania zaufania mieszkańców miasta.

Pierwsze sto dni rządów nie dyskredytuje Hanny Zdanowskiej. Jest rzeczą oczywistą, że obietnice składała nie na sto dni, ale na cztery lata. Wciąż jednak trudno naszkicować obraz jak będą wyglądać kolejne miesiące rządów Hanny Zdanowskiej, bo po pierwszych stu dniach jest więcej pytań niż odpowiedzi.

Więcej o pierwszych stu dniach rządów Hanny Zdanowskiej napiszemy w Dzienniku Łódzkim 22 marca.