Województwo łódzkie ma strategię rozwoju do 2020 roku

Strategia zaczyna się od diagnozy sytuacji, którą trudno nazwać optymistyczną, a i charakterystyka regionu A.D. 2020 też w całości budująca nie jest. Liczba mieszkańców ma spaść do 2,42 mln osób (według danych z 2010 roku jest nas 2,53 mln), pogłębi się proces starzenia i feminizacji ludności, będzie więcej osób w wieku 65+ w stanie niepełnosprawności.

Spadek zasobów pracy ma być większy niż spadek ludności regionu. Z drugiej zaś strony, wskaźnik zatrudnienia dla osób w wieku 20 - 64 lata może wzrosnąć do 71 proc. Nastąpi restrukturyzacja w tradycyjnych gałęziach gospodarki, ale wzrośnie zapotrzebowanie na wysoko wykwalifikowanych specjalistów, m.in. z wykształceniem technicznym (łódzka nauka ma być konkurencyjna, a kierunki dostosowane do potrzeb regionu).

Ten trend ma związek z tym, że kluczowe branże regionu, jak: włókiennictwo, energetyka, budowlanka czy branża rolno-spożywcza się unowocześnią. Na tyle, że Łódzkie ma realną szansę dogonienia najbardziej rozwiniętych regionów kraju. Pomoże m.in. działający układ autostrad, ekspresówek, zmodernizowane linie kolejowe, nowy węzeł przesiadkowy w Łodzi z perspektywą budowy Kolei Dużych Prędkości, a port lotniczy ma być zdolny do obsługi 3 mln pasażerów rocznie - głosi strategia.

Mamy się stać regionem "spójnym terytorialnie i wizerunkowo, kreatywnym i atrakcyjnym w skali kraju i Europy, o najlepszej dostępności komunikacyjnej, wyróżniającym się wysoką jakością życia i atrakcyjnością inwestycyjną oraz największą dynamiką wzrostu". Pomóc mają fundusze: krajowe, regionalne, lokalne i zagraniczne oraz partnerstwo publiczno-prywatne. Wskazano też miasta powiatowe, tracące funkcje gospodarczo-społeczne. Są to: Zgierz, Pabianice, Tomaszów, Łask, Zduńska Wola, Poddębice, Łęczyca i Łowicz. To m.in. one stanowią tzw. obszary strategicznej interwencji.