Kara domowa: zakaz oglądania telewizji
W czasach PRL internetu nie było, a telewizja miała początkowo tylko jeden, później dwa kanały.

Pozbawienie możliwości oglądania popularnego serialu (Wakacje z duchami, Podróż za jeden uśmiech) było surową sankcją.

Kara domowa: stanie lub klęczenie w kącie
Stanie w kącie było także karą domową, raczej dla młodszych dzieci. Kara trwała zależnie od upodobania rodziców, czasem godzinę lub dwie.

Miała swoją surowszą wersję w postacie klęczenia w kącie. Niekiedy dzieci straszono klęczeniem na grochu.