Depresja skraca życie

Osoby mające za sobą nawet jeden poważny epizod depresji umierają szybciej, a z czasem w rosnącym stopniu dotyczy to kobiet i związane jest z częstszym rozwojem chorób serca. Dane do badania gromadzono przez ponad 60 lat.

Wykazano, że młode osoby z depresją zdiagnozowaną w wieku ok. 25 lat żyją o 4-18 lat krócej, a okres ten zależy od tego, w których latach zbierano dane. Zauważono, że w obecnych czasach choroba ta bardziej sprzyja zgonom niż wcześniej. Najbardziej niepokojące okazały się wyniki otrzymane w latach 1992-2011, bo dla grupy badanych w tym czasie kobiet z depresją odnotowane ryzyko śmierci było wyższe o 50 procent.

Według definicji o chorobie mówimy wtedy, gdy dłużej niż przez 2 tygodnie wstępuje pięć lub więcej z następujących objawów: depresyjny nastrój, utrata radości z wykonywania normalnie przyjemnych czynności, nietypowy wzrost lub spadek masy ciała, nadmierna senność i trudności z wstaniem, nadmierne fizyczne pobudzenie lub spowolnienie, zmęczenie, poczucie winy lub braku wartości, brak koncentracji i nawracające myśli o śmierci.

Nadmiar cukru skraca długość życia

To zadziwiające, jak mało jest badań poświęconych wpływowi przecukrzenia diety na długość życia. Skoro jednak wyniki prac na temat niekorzystnego wpływu cukru na zdrowie mogły pozostać nienagłośnione od lat 50. ubiegłego wieku, fakt ten już tak nie dziwi.

Związki między zawartością cukrów prostych w diecie a aktywnością komórek obserwowano głównie u zwierząt i niekoniecznie ssaków, ale dane te można jak najbardziej odnoszą się też do organizmu ludzkiego, gdyż dotyczą genów.

W jednym z badań wysokocukrowa dieta skracała życie muszek o 7 procent, powodując też w określonych warunkach dwukrotnie większą śmiertelność wśród samic myszy. Gryzonie te reagowały negatywnie już na zawartość cukru w diecie wynoszącą 25 proc. energii. Niezależnie od tego, jakie komórki badano, konsekwencją wysokocukrowej diety była zwiększona produkcja związków purynowych, które obciążają ustrój i przyczyniają się do rozwoju chorób zapalnych.

Co więcej, wynikająca z nadkonsumpcji cukru otyłość nie jest sama w sobie czynnikiem skracającym życie, tylko symptomem zaburzeń metabolicznych. Nie zawsze jest źródłem chorób, ponieważ ok. 20 proc. osób otyłych ma normalny metabolizm i długość życia. Jednocześnie nawet u 40 proc. osób o masie ciała mieszczącej się w normie rozwijają się objawy zespołu metabolicznego, takie jak cukrzyca, nadciśnienie, zaburzenia lipidogramu, choroby sercowo-krążeniowe czy niealkoholowe stłuszczenie wątroby.

Zaburzenia odżywiania zagrażają przedwczesną śmiercią

Choroby zaliczane do zaburzeń odżywiania, takie jak anoreksja i bulimia, mają znaczący wpływ na skrócenie życia. Dla osób z bulimią ryzyko przedwczesnej śmierci podwaja się natomiast w przypadku jadłowstrętu psychicznego zwiększa się aż 5,8 raza, przy czym ok. 20 proc. chorych odbiera sobie życie.

Anoreksja wiąże się ze skrajnym wyniszczeniem organizmu, chociaż również inne nie tak rzadkie zaburzenia odżywiania, takie jak bulimia (napady objadania się na przemian z wymiotami lub przeczyszczeniem) czy BED (kompulsywne jedzenie) prowadzą z czasem do powstawania poważnych niedoborów pokarmowych. Te z kolei mogą stać się przyczyną dalszych problemów zdrowotnych. Co więcej, zaburzenia te często dotyczą osób, które wcześniej zmagały się z anoreksją.

Istnieją też jednak bardziej rozpowszechnione, choć nie uznawane za aż tak groźne zaburzenia, jak np. obsesyjne odchudzanie się i dbanie o linię czy ortoreksja, czyli obsesja na punkcie zdrowego odżywiania, która często prowadzi do poważnej monotonii w diecie. Te sytuacje sprzyjają powstawaniu niedoborów składników odżywczych w sposób długofalowy, wpływając negatywnie na długość życia.

Skrajnie niedoborowa jest też dieta złożona z samego fast-foodu i sklepowych produktów gotowych do jedzenia. Może tak niebezpieczne dla zdrowia zaburzenie powinna też powinno mieć swoją nazwę – choć można też sklasyfikować jako już istniejącą jednostkę o nazwie anarchia żywieniowa.

Długość życia nie jest czymś, co jest nam dane z góry, podobnie jak schorzenia. W końcu choroby cywilizacyjne są inaczej nazywane chorobami stylu życia.