Chce się żyć, Polska, reż. Maciej Pieprzyca, wyst. Dawid Ogrodnik, Dorota Kolak, Arkadiusz Jakubik, dystr. Kino Świat
Pisząc scenariusz "Chce się żyć" Maciej Pieprzyca (także reżyser filmu) inspirował się historią autentycznego bohatera, co udowadnia pokazując go w finale w ujęciach z wcielającym się w niego aktorem. Inspirował się również szeregiem podobnych światowych produkcji, co niestety nie we wszystkim wychodzi filmowi na dobre.
Co chwila wyrastają tu kalki, wielokrotnie użyte schematy, sprawdzone rozwiązania; nie brakuje też uproszczeń i powierzchowności. Atutem Pieprzycy jest jednak to, że umiejętnie składa z nich swój film, dobrze balansując między wzruszeniem a humorem. Udało mu się przy tym stworzyć oddziałujący na widza, uniwersalny, krzepiący obraz, co w polskim kinie zdarza się nieczęsto.
Opowiadanie o problemach osób niepełnosprawnych wydaje się dość łatwą metodą na wywołanie emocji, na szczęście reżyser robi wiele, by nie był to tani sentymentalizm i współczucie. Mateusz marzy, by jego kalectwo nie było jedynym, co dostrzega otoczenie i by nie poprzez fizyczne upośledzenie oceniać jego osobę oraz "przydatność".
Pieprzyca ułatwia widzowi identyfikację z pragnieniami bohatera poprzez zabieg "wniknięcia" w umysłowość chłopaka. Tam słyszymy, że Mateusz widzi, rozumie i czuje. Że nierozumiany się złości, że przeżywa miłości i rozczarowania, ma jakże naturalne młodzieńcze fascynacje, np. kobiecymi piersiami. Że naturalnie również dorasta, dochodząc do wniosku, że "może jednak cycki nie są najważniejsze". Z jednej strony banał, ale z drugiej - trafna konstatacja, iż właśnie z takimi najbardziej oczywistymi prawdami mamy w życiu największy kłopot. Bo dzielący nas na co dzień mur niezrozumienia czyjaś odmienność tylko wyraźniej akcentuje.
Sukcesem produkcji jest również nadzwyczaj celna obsada. Bardzo dobrej roli Arkadiusza Jakubika (Ojciec) towarzyszą tu dwie wyśmienite - całkowicie oddającego się swojej postaci Dawida Ogrodnika jako Mateusza (warto też podkreślić duży talent grającego głównego bohatera w dzieciństwie Kamila Tkacza) oraz fantastycznej w każdym drobiazgu kreacji Doroty Kolak (Matka).
"Chce się żyć", choć nie rzuca się w intelektualną głębię, zachęca do refleksji i do odnalezienia jednej z najważniejszych rzeczy w życiu, czyli nadziei. Nie ukrywając przy tym, że na tym padole wiąże się ona z olbrzymim wysiłkiem i cierpieniem oraz nieustannym uświadamianiem sobie własnej niedoskonałości. Może dlatego, że zbyt dużą wagę przywiązujemy do zewnętrzności i ciała. Które zdaje się być tylko kokonem dla duszy.
CZYTAJ: Powrót do normy po filmie "Chce się żyć" zajął mi wiele czasu. Rozmowa z Dawidem Ogrodnikiem
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
