Organizatorzy kolejnych przedsięwzięć „pękają” (przy tym dostosowują się do filozofii władz miasta bezzasadnie powtarzając mantrę o „gwiazdach”), na brak pieniędzy narzekają wszyscy, zmagania wygrywa niewielu.
I w sumie niezależnie od urzędników kulturą się aktualnie zajmujących, w polityce całego miasta zajmuje ona miejsce, delikatnie mówiąc, dekoracyjne. Bliskich, zdawałoby się, kulturze pieszczot tu niewiele, w dodatku trwające od pewnego czasu tendencje konsolidacyjno-blichciarskie hodują takie „smoki”, jak drenujący logikę i fundusze kultury miejskiej Transatlantyk (nikt z pomysłodawców pożyczenia tego wydarzenia nie wyjaśnił na razie, w jaki sposób tak pomyślany festiwal ma wpłynąć na rozwój i jakość miasta i jego kultury właśnie, bo jeżeli ma to się odbywać poprzez bezpłatne projekcje filmowe i zapraszanie na kolejne edycje głośnych nazwisk, to mamy do czynienia z naiwnością albo pychą), ciągle niejasne w swoich zamiarach i niemal nieistniejące w mieście Łódzkie Centrum Wydarzeń czy z konieczności i rozmachu generujące koszty potworne EC-1.
PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ: PGNIG Transatlantyk Festival 2016. Do Łodzi przyjedzie Irene Jacob
Bal z tego może być nawet i niezły, ale tym „lokalsom”, na których kultura kształtująca potrzebę obcowania z nią, wychowująca mieszkańców i niwelująca mroczne strony miasta winna się opierać, pozostaje rola wyłapujących ochłapy lub cwaniaków. Mam coraz silniejsze wrażenie, proszę państwa od decyzji, że próbujecie budować wycinek rzeczywistości tylko dla siebie. Lecz gdy zapomnicie o tym, że to kultura codzienna (poza wojną) najbardziej zmienia społeczności i najmocniej je kształtuje, to pewnego dnia do waszych apartamentów przyjdą coraz liczniejsze w mieście bez kultur „zombie”. I was „zjedzą”.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
