Widzę Łódź: Nowy rok, stare wyzwania [FELIETON]

Na starcie każdego roku straszy się nas podwyżkami, utrudnieniami, ograniczeniami, akcyzą, rewitalizacją, segregacją śmieci i od trzydziestu lat zimą trzydziestolecia oraz planem naprawczym wszystkiego. Z początkiem stycznia stawiamy wyzwania sobie i tym, których kochamy, w których wierzymy, albo którym powierzyliśmy naszą rzeczywistość - odnoszę zarazem wrażenie, że rozmywa się (i dla zdrowia psychicznego, słusznie) moda na noworoczne postanowienia.

Jak co roku, spokojnie będziemy odnosić zasłużone sukcesy (obok niezasłużonych, rzecz jasna, porażek), popełniać błędy i podejmować wartościowe decyzje. Nic także dziwnego, że w nowym roku mamy oczekiwania związane z naszą Łodzią, a i ona nie waha się stawiać wyzwania nam. W wielu przypadkach ciągle te same. W ładnie wyglądającym w zapisie roku 2020 (wyobrażaliście sobie, że będziemy go przeżywać mniej więcej jak każdy inny, choć w ubiegłym wieku wydawało się, iż będzie to świat z latającymi samochodami?).

Łódź nadal będzie walczyć ze smogiem, z jednej strony odnawiać pojedyncze kamienice, z drugiej przyznawać, że na rzeczywistą rewitalizację centrum miasta pieniędzy nie ma (a i chyba wielkiego serca do tegoż - już również), nieustannie remontować różne ulice, bo to najłatwiejszy sposób przekonywania łodzian, że ich miasto się rozwija. Będzie to rok, w którym mogą zacząć działać zapisy w kilku punktach groźnej dla miasta, w kilku o lata spóźnionej tzw. specustawy dotyczącej rewitalizacji Łodzi. I będzie to rok, kiedy zapewne przekonamy się o politycznej sile oddziaływania prezydent Hanny Zdanowskiej i jej otoczenia na krajowym forum. Pewnie też przypomnimy sobie o Zielonym Expo, bo to już za cztery lata, już za cztery lata... będzie mistrzem świata... Na pewno jednak nie zabraknie wydarzeń, które sprawiają, że kochamy nasze miasto. I potrafimy tu przetrwać wszystko i wszystkich. Każdego roku.