Potem odwołałem się do wielokrotnie podkreślanej wielokulturowości Łodzi, która przecież też o tolerancji świadczyć może. W następnym momencie jednak doszło do mnie, że dobrze by było sprecyzować, co pytający rozumie pod pojęciem "tolerancja", bo nie raz już się przekonałem, iż wykładnia tej postawy jest w naszym narodzie różna, czasem nawet zaskakująco, wydawałoby się, nietolerancyjna.
Gdy jeszcze mój rozmówca użył sformułowania "konstruktywna krytyka", przestraszyłem się nie na żarty, bo mam świadomość, że dla nas "konstruktywna" krytyka to tylko taka, która zgadza się z naszymi poglądami. Natychmiast stanęły mi przed oczami rozgrzane w ostatnim roku w Łodzi do czerwoności emocje z polityką w tle, które eliminują myślenie, a i rozmowę (nawet emocjonalną), na rzecz mniej i bardziej napastliwych ataków.
Zacząłem też jednak od razu Łódź tłumaczyć, iż przecież tak samo jest w innych miastach, a i w Polsce dziś całej - choć kłótnie dotyczą różnych spraw, to przebiegają w podobnie nieżyczliwej (delikatnie mówiąc) drugiej stronie formie i przeważnie, niestety, z tą polityką w tle. Wkręciłem się do tego stopnia, iż byłem gotów przekonywać, że wiadome napisy na murach rozsiewają nieliczni głupole, waśnie dwóch klubów to barwny folklor, a paradowanie po Piotrkowskiej w najbardziej zwracającym uwagę przebraniu to normalka, a nawet tradycja. I gdy byłem już gotów roztoczyć przed pytającym wizję najbardziej tolerancyjnego miasta w kosmosie, okazało się, że przekonywanie potrzebne nie będzie, bo rozmówcy zmienili temat.
Gdy wróciłem do Łodzi, znów mogłem "wsłuchać" się w miasto. Usłyszałem tolerancję? Hmmm... za nieco ponad tydzień wybory i może emocje opadną.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
