Wielka dyskusja o małym rondzie

O ile można w tym przypadku mówić o dyskusji. To była raczej wielka awantura pełna politycznych docinków. PiS przedstawiał żołnierzy wyklętych jako bohaterów, SLD jako bandę z lasu, a PO starała się nie wchodzić w te spory, aby nikomu nie podpaść. PiS zarzucał lewicowym radnym, że posługują się socjalistycznym slangiem rodem z czasów Mieczysława Moczara, natomiast radni SLD atakowali PiS, że chcą upamiętnić morderców, którzy zabijali cywilów i dzieci.

Radni kłócą się regularnie na każdej sesji Rady Miejskiej, ale tak ostro już dawno nie było. Można było odnieść wrażenie, że radni debatują o najważniejszych sprawach dla Łodzi albo kraju, a nie o nazwie dla niewielkiego ronda. Radni zaczęli nawet prześcigać się w stwierdzeniach, w jakiej Polsce żyją lub chcą żyć. A wydawało się, że to Rada Miejska, a nie narodowa...

Historycy są zgodni, że wśród partyzantów byli bohaterowie i zdrajcy. Tak samo było w powstaniach styczniowym lub wielkopolskim. Na szczęście radnym nie przyszło do głowy, aby przy okazji zmieniać nazwę ronda Powstańców 1863 roku lub ulicy Powstańców Wielkopolskich. W konsekwencji należałoby zmienić nazwę wielu łódzkich alei, ulic, placów i rond, aby radni byli zadowoleni, że do jednego worka z nazwą ulicy nie wrzuca się osób zacnych i rzezimieszków.

Osoby przysłuchujące się dyskusji kręciły głową z dezaprobatą i niesmakiem. Nie były w stanie uwierzyć, że nazwa ronda może wywołać aż takie emocje wśród radnych, a opór lewicy przed nadaniem tej nazwy stał się aż tak silny. Bezstronni obserwatorzy byli zgodni, że rondo żołnierzy wyklętych ma być hołdem dla bohaterów, a nie morderców niewinnych osób. Dla SLD nie było to jednoznaczne. Być może lewica chciała w ten sposób odróżnić się od PiS i PO, aby zaistnieć w świadomości łodzian i udowodnić, że SLD istnieje i ma jeszcze coś do powiedzenia.