Szybciutko możemy sobie przypomnieć, jak jeszcze niedawno narzekaliśmy, że jest gorąco - nie było jednak tak źle, prawda? Sądzę, że określenie „szara Łódź” (do dzisiaj jeszcze, niesłusznie, w różnych częściach naszego kraju funkcjonujące) zrodziło się nie tyle pod wpływem dymu z fabrycznych kominów, co podczas zamglonego listopada w pozbawionym kolorów mieście. I dzisiaj Łódź, mimo że od dawna fabrycznym miastem już nie jest, a i pstrokatych nierzadko barw jej nie brakuje, gdy nadchodzi środek jesieni, nagle szarzeje. Jej nieczystości łączą się z nieodnowioną architekturą, jeszcze mocniej widać zrujnowane budynki, a i miejska roślinność okazuje się rachityczną. Nawet tramwaje jakby bardziej się kołyszą, a pasażerom pod plecaki (których nawet w tłoku nie zdejmują, potrącając innych towarzyszy niedoli) przybyły nieprane przez lata kurtki i palta, przez co zdaje się być jeszcze ciaśniej. Uliczne rozkopy, z których niektóre wkrótce zamienią się w błoto, nie pomagają, ale można zarazem przypuszczać, że im bliżej wyborów samorządowych, tym szybciej najbardziej męczące z nich będą zmierzać do finału - jaki by on nie był. Cóż, trzeba miejską jesień przetrwać - jeżeli tej zimy spadnie śnieg, to przykryje wszelkie niedoróbki, a wiosną będziemy się znów cieszyć. Łódź i listopad przetrwa, bo przecież jak w walczyku o naszym mieście: „O najpiękniejszym z miast, piosenkę z nami nuć, oczarowała nas, kochana szara Łódź”.
Jak czytać kolory szlaków turystycznych?
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
