XXX jubileuszowy Festiwal Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych Teatru Powszechnego w Łodzi. Jakie spektakle zobaczymy?

Zapraszamy od 9 marca do 19 kwietnia do Teatru Powszechnego w Łodzi – zachęca Ewa Pilawska, dyrektorka artystyczna festiwalu. Na widzów czekają spektakle z dwóch teatrów narodowych, międzynarodowe koprodukcje, najnowsze przedstawienie Krzysztofa Warlikowskiego, wybitni twórcy teatralni z Polski i Europy, mistrzowie sztuki aktorskiej.

Na niedzielnej (18 lutego) konferencji prasowej, podczas której ogłoszono program tegorocznego festiwalu, Hanna Zdanowska, prezydent Łodzi, przypomniała: – To jeden z najstarszych polskich festiwali teatralnych, a zarazem pierwszy festiwal teatralny, który został powołany do życia w wolnej Polsce – po 1989 roku.

Uwielbiany przez łodzian festiwal zainauguruje 9 marca (sobota) o godz. 18.30 otwarcie wystawy retrospektywnej: 30 lat Międzynarodowego Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych w foyer Teatru Powszechnego w Łodzi. Kuratorem ekspozycji jest Krzysztof Kelm.

A oto kolejne wydarzenia festiwalu:
9 marca (sobota), godz. 19
„Matki. Pieśń na czas wojny”, koncepcja i reżyseria: Marta Górnicka
Fundacja Chór Kobiet w koprodukcji z Maxim Gorki, Festival d’Avignon; Maillon, Théâtre de Strasbourg – Scène européenne; Teatrem Powszechnym w Warszawie; SPRING Performing Arts Festival (Utrecht); Tangente St. Pölten – Festival Für Gegenwartskultur (Austria)
Miejsce prezentacji: Duża Scena Teatru Powszechnego w Łodzi

Performans na 21 matek z Ukrainy, Polski, Białorusi i ich dzieci. W różnym wieku, o różnych historiach życiowych. Muzyka: Wojciech Frycz, Marta Górnicka, tradycyjna muzyka ukraińska, białoruska i polska; cytat ze „Szczedriwki” Nikołaja Leontowicza.

10 marca (niedziela), godz. 19.15 i 11 marca (poniedziałek), godz. 19.15
„Mała Piętnastka", reżyseria: Tomasz Man
Nowy Teatr im. Witkacego w Słupsku
Mała Scena Teatru Powszechnego w Łodzi

Historia katastrofy, która wydarzyła na wakacjach w 1948 roku na Jeziorze Gardno nieopodal Słupska. Podczas obozu harcerskiego wychowawczyni chciała zorganizować atrakcje harcerkom i zaplanowała wycieczkę łódkami przez Jezioro Gardno do morza. Łódki jednak okazały się dziurawe, a nie wszystkie harcerki umiały pływać... Obsada: Mariusz Bonaszewski, Bożena Borek, Katarzyna Pałka, Anna Grochowska, zespół muzyczny na żywo - Maciej Młócinski/Aleksander Piotr Tryba (kontrabas), Cezary Reinert (fortepian).

16 marca (sobota), godz. 17
Pokaz mistrzowski Mai Komorowskiej:
Samuel Beckett, „Szczęśliwe dni”, reżyseria: Antoni Libera
Teatr Dramatyczny im. Gustawa Holoubka w Warszawie
Spektakl zaprezentowany zostanie w Teatrze Dramatycznym im. Gustawa Holoubka w Warszawie. Cena biletu obejmuje przejazd autokarem z Łodzi do Teatru Dramatycznego w Warszawie oraz powrót do Łodzi. Odjazd do Warszawy: wyjazd 16 marca o godzinie 13.30 z parkingu przy Manufakturze (od strony ulicy Jana Karskiego).

Jako pokaz mistrzowski wybitnej aktorki teatralnej, filmowej i telewizyjnej oraz pedagoga zaprezentowane zostaną „Szczęśliwe dni” Samuela Becketta w reżyserii Antoniego Libery, które w Teatrze Dramatycznym w Warszawie premierę miały w roku 1995. Obsada: Maja Komorowska, Adam Ferency.

18 marca (poniedziałek), godz. 19 i 19 marca (wtorek), godz. 19
„Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję”, adaptacja i reżyseria: Mateusz Pakuła
Koprodukcja: Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie i Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach
Duża Scena Teatru Powszechnego w Łodzi

Osobista opowieść autora tekstu o procesie umierania jego ojca, który chorował na raka trzustki, ale też historia bezradności i wściekłości na instytucje państwa, służbę zdrowia i Kościół, które zadają chorym dodatkowe cierpienia. Obsada: Andrzej Plata, Jan Jurkowski, Wojciech Niemczyk, Szymon Mysłakowski, Marcin Pakuła.

20 marca (środa), godz. 19.15 i 21 marca (czwartek), godz. 19.15
Julia Holewińska, „Ostatnie dni Eleny i Nicolae Ceaușescu”, reżyseria: Wojciech Faruga
Teatr Polski w Bydgoszczy
Mała Scena Teatru Powszechnego w Łodzi

Twórcy i twórczynie przyglądają się zmierzchowi dyktatury rumuńskich przywódców. Dramat pokazuje upadek władców, śledzi etapy, w których z bogów stają się więźniami i w końcu giną. Obsada: Mirosław Guzowski, Damian Kwiatkowski, Karol Franek Nowiński, Michalina Rodak, Małgorzata Trofimiuk, Małgorzata Witkowska, Marcin Zawodziński.

6 kwietnia (sobota), godz. 18 i 7 kwietnia (niedziela), godz. 18
Eugene O’Neill, „Pewnego długiego dnia”, reżyseria: Luk Perceval
Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie
Duża Scena Teatru Powszechnego w Łodzi

Pewnego długiego, letniego dnia rodzina Tyronów musi skonfrontować się z trudną prawdą, skrywaną od lat. W miarę jak dzień przechodzi w noc, między ojcem, matką i dwoma dorosłymi synami narasta rodzinne piekło wzajemnych pretensji i oskarżeń. Obsada: Roman Gancarczyk, Paulina Kondrak, Mikołaj Kubacki, Łukasz Stawarczyk, Małgorzata Zawadzka.

10 kwietnia (środa), godz. 19 i 11 kwietnia (czwartek), godz. 19
„Melodramat”, scenariusz i reżyseria: Anna Smolar
Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera w Warszawie
Duża Scena Teatru Powszechnego w Łodzi

Opowieść o Kubie i Krystynie, parze uwikłanej we współuzależnieniowy cykl wzlotów i upadków. Spektakl pożycza od „Pętli” Marka Hłaski osoby dramatu, jednak swoją uwagę przekierowuje na Krystynę, a także na relacje spoza damsko-męskiego stereotypu. Obsada: Karolina Adamczyk, Michał Czachor, Anna Ilczuk, Andrzej Kłak, Karolina Kraczkowska, Julian Świeżewski.

13 kwietnia (sobota), godz. 16
Pokaz mistrzowski:
„Elizabeth Costello. 7 wykładów i 5 bajek z morałem”, reżyseria: Krzysztof Warlikowski
Nowy Teatr w Warszawie
Spektakl zaprezentowany zostanie w Nowym Teatrze w Warszawie. Cena biletu obejmuje przejazd autokarem z Łodzi do Nowego Teatru w Warszawie oraz powrót do Łodzi. Odjazd do Warszawy: wyjazd 13 kwietnia o godzinie 12.30 z parkingu przy Manufakturze (od strony ulicy Jana Karskiego).

Festiwalowa prezentacja najnowszego spektaklu Krzysztofa Warlikowskiego odbędzie się dwa dni po premierze w Nowym Teatrze. Elizabeth Costello to pisarka, bohaterka kilku utworów, w tym odrębnej powieści, autorstwa Johna Maxwella Coetzeego. Obsada: Mariusz Bonaszewski, Agata Buzek, Magdalena Cielecka, Andrzej Chyra, Ewa Dałkowska, Bartosz Gelner, Małgorzata Hajewska-Krzysztofik, Jadwiga Jankowska-Cieślak, Maja Komorowska, Hiroaki Murakami, Maja Ostaszewska, Ewelina Pankowska, Jacek Poniedziałek, Magdalena Popławska.

14 kwietnia (niedziela), godz. 18
Platon, „Państwo (Der Staat)”, reżyseria: Jan Klata
Koprodukcja Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie z Nationaltheater Mannheim
Duża Scena Teatru Powszechnego w Łodzi

„Państwo” to jedno z najważniejszych dzieł filozoficzno-politycznych w historii. Platon zawarł w nim, w formie dialogu, syntezę poglądów na model wzorcowo funkcjonującego społeczeństwa. Kluczową kategorią utworu (obok szeregu zagadnień etycznych, epistemologicznych i ontologicznych) jest zagadnienie sprawiedliwości w kontekście działania państwa. Obsada: Dominika Bednarczyk, Karolina Kazoń, Mateusz Bieryt, Wojciech Dolatowski, Marcin Kalisz, Marcin Sianko, Feliks Szajnert, Jacek Strama, Linda Pöppel.

18 kwietnia (czwartek), godz. 19.15 i 19 kwietnia (piątek), godz. 19.15
„Fredro. Rok jubileuszowy”, reżyseria: Jan Englert
Teatr Narodowy w Warszawie
Mała Scena Teatru Powszechnego w Łodzi

Obsada: Marek Barbasiewicz, Ewa Bukała, Wiesław Cichy, Jan Englert, Dominika Kluźniak, Justyna Kowalska, Waldemar Kownacki, Grzegorz Kwiecień, Grzegorz Małecki, Kacper Matula, Paweł Paprocki, Hubert Paszkiewicz, Anna Seniuk, Ewa Wiśniewska.

W Plebiscycie Publiczności widzowie tradycyjnie wybiorą Najlepszy Spektakl, Najlepszą Aktorkę i Najlepszego Aktora.

Sprzedaż biletów online, w biletomacie oraz kasie biletowej Teatru Powszechnego w Łodzi rozpocznie się w czwartek 22 lutego o godz. 13. XXX Międzynarodowy Festiwal Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych jest współfinansowany ze środków miasta Łodzi. Festiwal odbywa się pod patronatem honorowym ministra kultury i dziedzictwa narodowego Bartłomieja Sienkiewicza oraz prezydent Łodzi Hanny Zdanowskiej.

Ewa Pilawska, dyrektor festiwalu i Teatru Powszechnego w Łodzi, tak zapowiada jubileuszowe wydarzenie:

"Ludzie dzielą się na tych, którzy lubią jubileusze i tych, których one męczą… Jubileusze lubią sięgać do przeszłości - domagają się, aby przekopywać archiwa, wydobywać odłożone ad acta wspomnienia… Oglądamy stare zdjęcia, rozpoznajemy na nich siebie, a jednocześnie uderza nas, jak bardzo się zmieniliśmy. Jesteśmy tymi samymi ludźmi, a naraz jesteśmy już kimś innym. Zauważamy nasz rozwój, widzimy, jak nasze decyzje odcisnęły piętno na nas i na innych. Dla niektórych przeszłość jest zamkniętym rozdziałem, inni są z nią wciąż mocno związani.

W tym roku Międzynarodowy Festiwal Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych doczekał się jubileuszu 30-lecia. Pełnoletniość ma więc już dawno za sobą, wkracza w „poważną” fazę życia. Ten jubileusz uświadamia mi, jak bardzo ważne było te 30 minionych teatralnych lat, a jednocześnie jak kluczowa była odwaga patrzenia w przyszłość i odwaga podejmowania ryzyka artystycznego. Ta 30-letnia historia napisana została dzięki stawianiu sobie, twórcom i publiczności kolejnych wyzwań.

Dziękuję wszystkim, którzy przez te lata mnie wspierali, dodawali skrzydeł Festiwalowi i utwierdzali w poczuciu, że warto podążać za marzeniami. Dziękuję wszystkim twórcom i twórczyniom, widzkom i widzom, z którymi otwieraliśmy kolejne drzwi. Mam poczucie wielkiej radości, szczęścia i spełnienia, że wokół Festiwalu powstała wielopokoleniowa wspólnota. Gdy od jednej z osób usłyszałam ostatnio, że wychowywała się razem z Festiwalem, poczułam satysfakcję, że udało się stworzyć coś, co jest autentyczne i ważne z punktu widzenia odbiorcy. Jeśli Festiwal pozwolił, aby wypowiedź artysty była usłyszana przez widza, to jest to największy powód do dumy.

Cieszę się, że udało się stworzyć Festiwal, który ma różnobarwną paletę barw i nie zamyka się na jeden nurt, jedną estetykę teatru. Rozmowa o sztuce, aby była pełna, powinna obejmować głosy różnych pokoleń. Każde pokolenie tworzy radość i piękno i cały czas powinniśmy uczyć słuchać się nawzajem.

Cieszę się, że Festiwal jest „bliski”, powszechny i elitarny - otwarty dla wszystkich, a jednocześnie odpowiadający na potrzeby tych, którzy od teatru oczekują więcej.

Tegoroczna edycja odbędzie się pod hasłem „Festiwale teatralne”. Chciałabym zachęcić do refleksji nad ideą festiwalu teatralnego. Czym w ogóle jest festiwal?

Moim zdaniem festiwal powinien stanowić wyzwanie intelektualne, dlatego fundamentem powinien być program artystyczny. To, co na scenie, jest kluczowe, ponieważ uruchamia naszą wrażliwość i otwiera pole do dyskusji. Reszta jest tylko dodatkiem albo uzupełnieniem. Efektowne opakowanie nie zastąpi przeżycia estetycznego. Festiwal to święto ludzi, którzy wierzą w sztukę, a szczególnie uwrażliwieni są na powierzchowność i brak autentyczności. Festiwal to uczciwa rozmowa z publicznością.

Niezwykle ważne jest pytanie o relację pomiędzy festiwalem a miejscem, w którym powstaje, oraz odbiorcami festiwalowego programu. Przykład naszego Festiwalu to historia konsekwentnego budowania wielopokoleniowej wspólnoty, podążania za repertuarem, który na przestrzeni lat zmieniał się i ewoluował. Co dał Łodzi? Czy przyczynił się do rozwoju Teatru Powszechnego? Czy wpisał się na stałe do kulturalnego kalendarza? Czy jest tym, czym Warszawskie Spotkania Teatralne dla Warszawy, Boska Komedia dla Krakowa, Kontakt dla Torunia czy Dialog dla Wrocławia?".