Pora była najwyższa. 36 dwumetrowych figur (24 rzeźby postaci oraz cztery alegorie składające się z trzech postaci) zdobiących fryz fasady budynku było w bardzo złym stanie technicznym. Istniała nawet obawa, że niektóre z nich będą musiały zostać zastąpione wiernymi kopiami. Planowano także zdjąć rzeźby z dachu i ustawić je w pałacowym ogrodzie, Tymczasem po rozstawieniu rusztowań i dokładnej inspekcji figur okazało się, że wszystkie można odrestaurować i pozostawić na przeznaczonym dla nich miejscu. Wymaga to jednak niemałej precyzji i wysiłku.
– Rzeźby są najpierw czyszczone z wieloletniego brudu i dokładnie myte – wyjaśnia Filip Witczak, kierownik robót konserwatorskich. – Następnie w figury wstrzykiwana jest żywica, by je wzmocnić i spoić ich konstrukcję. W przypadku niektórych rzeźb trzeba również zrekonstruować brakujące elementy. Praca nad każdą z nich zajmuje dwuosobowemu zespołowi około pięciu dni.
Kolejnym etapem restauracji jest szlifowanie, szpachlowanie i malowanie. Na podstawie badań konserwatorskich oraz kolorowych zdjęć sprzed remontu w 1996 roku, udało się ustalić, że rzeźby miały kolor ugru, czyli piaskowy. Jak wyjaśnia Filip Witczak, konserwatorzy pomalują rzeźby wykorzystując tzw. malowanie laserunkowe – półprzeźroczyste, co ma lepiej uwypuklić bryłę. Zakończenie prac przy rzeźbach – według zapewnień prowadzących przedsięwzięcie – ma nastąpić w ciągu najbliższych dwóch miesięcy.
– Dla nas to poważne wyzwanie, ale też duży sukces, że rzeźby odzyskają swój blask, pozostając tam, gdzie zostały ustawione – mówi Barbara Kurowska, dyrektor Muzeum Miasta Łodzi.
Jak poinformowała dyrektor Muzeum Miasta Łodzi, neorenesansowe rzeźby wieńczące fryz fasady pałacu Izraela Poznańskiego inspirowane są wydaną w 1593 roku Ikonologią (Iconologia overo Descrittione dell’Imagini universali) włoskiego renesansowego humanisty Cesare Ripy, która zawierała najważniejsze symbole epoki. Twórcy rzeźb inspirowali się również podobnymi pracami na siedzibach potentatów finansowych i burżuazji z Europy Zachodniej. Figury na dachu pałacu przy ul. Ogrodowej 15 symbolizowały potęgę ówczesnego przemysłu, potęgę handlu, mądrości i sukcesu. Pośród postaci są robotnicy i prządki, a także Hermes, bóg handlu i Atena, bogini mądrości, biegła w tkactwie. Trzymają oni w rękach atrybuty ciężkiej pracy: koła zębate, bele materiału, łańcuchy, młotki, itp.
Pałac został zaprojektowany po zakupieniu przez Izraela Poznańskiego w 1877 roku kamienicy i budynku magazynowego u zbiegu ul. Ogrodowej i Stodolnianej – dziś Zachodniej. Do wielokrotnych przeróbek budowli w stylu francuskiego neorenesansu i neobarokowym doszło w latach 1888-1903, według projektu Hilarego Majewskiego oraz Adolfa Zeligsona. Wystrojem sali jadalnej oraz balowej zajął się łódzki malarz Samuel Hirszenberg.
Słynna jest anegdota głosząca, iż Poznański na pytanie zadane przez architekta: w jakim stylu chciałby mieć zbudowany pałac odparł, że jego stać na wszystkie style. Izrael Poznański nie doczekał jednak zakończenia budowy rezydencji.
W 1975 roku w głównej części budynku ulokowano Muzeum Historii Miasta Łodzi, obecnie Muzeum Miasta Łodzi.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
