DRAIUSZ KUCZMERA

Tęgie, albo raczej szczupłe i wysportowane głowy zajęły się zwolnieniami z WF, krzycząc głośno: stop. Fachowcy klepiąc się po płaskich brzuchach czują, że odwalili tym samym kawał dobrej roboty. Jak zwykle akcyjność ma zmienić świat. Tymczasem w dzisiejszych czasach, w tak trudnym temacie jak wychowanie fizyczne, nie wystarczy zakazać, trzeba zanęcić. Skutecznie obrzydzaliśmy młodzieży sport, a teraz chcemy, by nagle zapałała doń miłością.

Są dwa rodzaje kibiców piłkarskich. Lokalni trzymają kciuki za drużyny ze swego miasta, a światowi modlą się o sukcesy swoich drużyn nie zważając na to, że istnieją w innej rzeczywistości gdzieś kilka tysięcy kilometrów dalej. Byleby wygrywały!

Ponad 10 tysięcy widzów oglądało mecz Parmy w czwartej lidze włoskiej z Villafrancą Veronese. Dobrze znany łódzkim kibicom klub zbankrutował, ale nie zginął. Odradza się na czwartym poziomie rozgrywek. Gwiazdą klubu jest wybitny Alessandro Lucarelli. Analogie do łódzkiego futbolu są bardzo czytelne.

Policjant ze stołecznej komendy prowadzący szpaler kibiców Widzewa na mecz z Legią w Warszawie przy ul. Łazienkowskiej powinien wzbudzać ogromne zaufanie, bo przecież był stróżem porządku, ale na białej pałce (tzw. tonfie) miał napisane: "Legia King". Na szczęście nie użył tej niezwykle oznaczonej pałki przeciw kibicom Widzewa.

Miało być tylko i wyłącznie radośnie, a powoli staje się strasznie. Już słychać narzekania, że piłkarzy ŁKS i rugbistów Master Pharm Budowlanych Łódź nie będzie stać na wynajem nowego stadionu przy al. Unii. Do tej pory piłkarscy działacze płacili 1.870 zł, teraz mają płacić 7.500 zł netto.

Z drżeniem serca człowiek otwiera komputer, by przeczytać wyniki meczów, na których nie był. Zwykle jest to lektura przygnębiająca. Tymczasem sportowe tematy, które odbywały się w ten weekend były nieco radośniejsze.

Poszedł po bandzie mój wielki przyjaciel Adam Godlewski, redaktor naczelny "Piłki Nożnej", z którym byłem na meczach Widzewa w Baku i GKS w Tbilisi, gdy wcale nie wieczorową porą, ale koło południa w wywiadzie dla telewizji powiedział mniej więcej tak: "Jeśli piłkarze Błękitnych Stargard Szczeciński awansują do finału Pucharu Polski, to będzie sportowy orgazm".

Dla dziennikarza sportowego wielkim wyzwaniem jest praca w gazecie, której prezesem jest znawca sportu i kibic z powołania. Dziennikarz jest bowiem często oceniany merytorycznie, ponadto jeszcze częściej może być inspirowany sportowymi tematami.

Co ja bym zrobił będąc na miejscu pana Sylwestra Cacka? Czy biorąc pod uwagę to, że jestem 86. na liście najbogatszych Polaków z majątkiem 350 lub więcej milionów, pozwoliłbym sobie na szarganie opinii i nazwiska długami spółki o nazwie Widzew?

Sylwester Cacek ma pomysły kontrowersyjne, które można porównać mniej więcej do decyzji o budowie trasy łódzkiej W-Z. Mało kto jest zadowolony, ale nikt nie jest w stanie w tej sprawie krzyknąć veto. Tak samo jest z pomysłem gry Widzewa na stadionie przy al. Unii. Nie chcą tego kibice Widzewa, nie chcą kibice ŁKS, truchleją serca normalnych kibiców środka, zgrzytają zębami policjanci, ale pan SC wkłada kij w mrowisko.

Pół Polski chciało go powiesić, a drugie pół zesłać na banicję. Dziś pół Polski chce go na posła, a drugie nie... Za ostrą krytykę chciał naskarżyć na mojego kolegę dziennikarza właścicielowi gazet w Passau, używając nieparlamentarnych słów, że "temu dziennikarzu wóda mózg wypłukała". Na szczęście odstąpił od tego pomysłu.

Wie pan co? Mam dosyć takiego ŁKS - mówił do mnie dawno, dawno temu piłkarz klubu z al. Unii Jarosław Dziedzic i jako winowajcę takiego jego zdaniem złego stanu rzeczy podawał wtedy właściciela i sponsora klubu Antoniego Ptaka. Dla mnie, wtedy w miarę młodego dziennikarza, taka nietuzinkowa, ostra, niekonwencjonalna wypowiedź piłkarza była darem niebios. Oczywiście ostrą krytykę skierowaną do Antoniego Ptaka zamieściłem w gazecie.

Ernest, Ernest! - wywołali koledzy przez okno jednego z najwybitniejszych polskich piłkarzy w trakcie jego wywiadu z moim kolegą dziennikarzem. Ernest mieszkał w Zabrzu w bloku na parterze, więc po chwili namysłu wyskoczył przez otwarte okno i pobiegł do wołających kompanów. Chwilę później wkroczyła do pokoju żona Ernesta i pozwoliła sobie na obsztorcowanie oszołomionego dziennikarza: "I co Pan najlepszego zrobił! Teraz Ernesta będziemy tydzień szukać!".

Pokaż mi swoich rywali, a powiem ci, czy twój zespół potrafi grać w piłkę. Obie nasze drużyny - ŁKS i Widzew - przed laty grały z Manchesterem United, co było dowodem przynależności do piłkarskiej elity. Mecze na Old Trafford symbolizowały udział łódzkich drużyn w europejskich pucharach. A teraz?

Chociaż Łódź pogrążona jest dziś w piłkarskim kryzysie, to jednak każdy kibic-mieszkaniec naszego regionu może wysoko podnosić głowę, bo my też mamy wkład w historyczne zwycięstwo nad Niemcami.

Jak grom z jasnego nieba spadła na nas wiadomość, że pani prezes łódzkiego klubu była aktorką filmów pornograficznych. Wody w usta nabrała Teresa Orlowski, najsłynniejsza w świecie producentka filmów z pieprzykiem (urodzona 60 lat temu we Wrocławiu). Nie potwierdziła nam tego, że prezeska grała, jak ją pan Bóg stworzył.

Polsat zbiera zasłużone słowa krytyki za zakodowanie transmisji siatkarskiego mundialu, ale zbiera też finansowe żniwo na dekoderach! Kiedyś nie telewizje, ale telewidzowie byli najważniejsi. Przed laty, gdy (trzymajcie się krzeseł, droga młodzieży) Telewizja Polska uruchomiła drugi kanał, a piloty do niczego nie były potrzebne, ustalający program ze szczególnym pietyzmem dbali, by nie doszło do sytuacji, że na Jedynce leci film, a w tym samym czasie na Dwójce - mecz.

A dlaczego mam zapierniczać za niego? Ryzykuję kontuzję, później utratę zarobków, po co mi to? Gdzie ja się będę narażał, harował, jak wół, a on, nieudacznik, udaje, że walczy! Stoi na obronie i kopie się w czoło, albo po autach! Kto w takich kategoriach może odbierać zaszczyt grania w reprezentacji Polski? Na przykład Robert Lewandowski.

Dokopali nam w tyłek 4:1, ale przysięgam, nawet jeśli miałbym zdechnąć jak pies, że nie odpuścimy i odrobimy te straty w Łodzi - grzmiał na stadionie w Łoweczu widzewski pomocnik Sławomir Gula. Tak zdenerwowanych piłkarzy jeszcze nie widziałem, ale to był efekt porażki 1:4 z mało znanym Liteksem.

Rysujemy kredą lub kamieniem trasę i szlifujemy kapsle? Ja proponuję, by trasa wiodła wokół chodnika, później studni, a finisz niech będzie koło piekarni. Uważajmy na rynsztoki. Każdy może startować trzema kapslami. Skoro Szurkowski i Szozda już są zarezerwowani, to ja jadę Hanusikiem, Nielubinem i Hartnickiem. Mam świetne kapsle po oranżadzie. Pstrykamy?

Kumoterstwo, nepotyzm, kolesiostwo! Takie zjawiska nie mają miejsca w łódzkich klubach przynajmniej, jeśli chodzi o obsadę stanowisk trenerów. Popieram całym sercem. Decydują względy ekonomiczne i od pewnego czasu można by rzec terytorialne.

Niech wybaczą mi Irena Szewińska i Artur Partyka, ale nigdy nie uznawałem stwierdzenia, że właśnie lekką atletykę uważa się za królową sportu, chociaż od zawsze na tronie zasiada piłka nożna. Tylko ta dyscyplina jest w stanie przykuć na dwa miesiące uwagę nawet kibiców niedzielnych. Ile osób zrezygnowałoby z oglądania transmisji z mundialu, by zachwycić się relacją z mityngu oszczepników i długodystansowców. Zero!